méi sān
méi jiāng
méi luò
méi zū
méi pài
méi zhàng
méi rén
méi wán
méi tíng
méi fēi
méi dòu
méi zǐ
méi xī
méi guā
méi xiāng
méi piàn
méi shǒu
méi jiàng
méi chuī
méi qī
méi sāi
méi jiān
méi shǔ
méi yǐng
méi hūn
méi liǔ
méi yú
méi méi
méi ruǐ
méi yǔ
méi hóng
méi sū
méi xiōng
méi shì
méi é
méi jiá
méi zhuāng
méi lù
méi gé
méi hú
méi yùn
méi gān
méi xǐ
méi cén
méi là
méi xuě
méi lǐng
méi lóng
méi biāo
méi biāo
méi shí
méi tāng
méi yīng
méi è
méi zhàng
méi xìn
méi lǔ
méi qián
méi hè
méi xià
méi fēng
méi zhū
méi bó
méi yù
méi yán
méi zān
méi píng
méi huá
méi tóng
méi mù
méi zhēn
méi tóu
méi sǒu
méi guān
méi dú
méi pǔ
méi yǎn
méi gōng
méi lǐ
méi huái
méi guó
méi wù
méi gě
méi liáng
méi duǒ
méi xī
méi liǎn
méi cí
méi qì
méi shēng
méi hòu
méi shāo
méi tiān
méi lín
méi fěn
méi xiān
méi xū
méi yán
méi yì
méi zhī
méi hún
méi zhōu
méi shān
méi xīn
méi zhī
méi yuán
méi gǔ
méi huā
méi gū
méi zhēng
méi lǐng
méi wèi
méi yuè
méi xuān
méi è
méi rùn
méi fú
méi lù
pú shāo
sì shāo
méi shāo
xiāo shāo
liù shāo
huáng shāo
gōng shāo
duì shāo
xià shāo
chè shāo
duān shāo
yī shāo
yuè shāo
biān shāo
shōu shāo
gāo shāo
lāo shāo
shù shāo
chāi shāo
zhī shāo
fān shāo
hòu shāo
páo shāo
jiā shāo
zhí shāo
liǔ shāo
xīn shāo
kàng shāo
shù shāo
dīng shāo
gāng shāo
yǎn shāo
mò shāo
sēn shāo
dīng shāo
bīng shāo
yún shāo
míng shāo
liáo shāo
mù shāo
méi shāo
tóu shāo
chūn shāo
chuí shāo
yù shāo
wéi shāo
chuān shāo
lín shāo
wěi shāo
⒈ 梅树梢头。
引宋范成大《坐啸斋书怀》诗：“月侵灯影吏方去，春徧梅梢官未知。”
宋韩淲《朝中措·梅月圆》词：“香动梅梢圆月，年年先得东风。”
清陈维崧《鹊踏花翻·春夜听客弹琵琶作＜隋唐平话＞词》：“雨滴梅梢，雪消蕙叶，入春难得今宵暇。”
梅méi(1)（名）乔木；性耐寒；早春开花；有粉红、白、红等颜色。果实球形；味酸。(2)（名）这种植物的花。(3)（名）（～子）这种植物的果实。(4)（名）（Méi）姓。
梢读音：shāo[ shāo ]1. 树枝或条状物的末端：树梢。末梢。梢头。梢林。
2. 末尾：眉梢。收梢。
3. 古代奏乐时拿的竿子。
4. 古同“艄”，船舵尾。