méi yuán
méi gé
méi gū
méi zū
méi cí
méi shāo
méi là
méi fēng
méi mù
méi yì
méi tāng
méi xuān
méi tóu
méi yuè
méi hóng
méi shān
méi gě
méi zhī
méi sǒu
méi lín
méi qián
méi guān
méi zhōu
méi zhū
méi shēng
méi fú
méi xī
méi xià
méi duǒ
méi shí
méi xiān
méi hè
méi píng
méi gān
méi é
méi xiāng
méi yīng
méi zhēn
méi yán
méi yǎn
méi sān
méi pài
méi guó
méi hú
méi qì
méi xī
méi tiān
méi rùn
méi zān
méi huā
méi yǐng
méi è
méi méi
méi hòu
méi sū
méi shǒu
méi xuě
méi qī
méi xīn
méi huái
méi hūn
méi yù
méi xìn
méi luò
méi wù
méi zhēng
méi gōng
méi lǔ
méi liáng
méi lǐng
méi zhàng
méi tíng
méi dòu
méi pǔ
méi lǐng
méi chuī
méi guā
méi sāi
méi tóng
méi ruǐ
méi jiàng
méi zhī
méi shǔ
méi yán
méi wán
méi liǔ
méi piàn
méi rén
méi zhàng
méi zǐ
méi bó
méi xiōng
méi biāo
méi wèi
méi lù
méi fēi
méi fěn
méi shì
méi liǎn
méi hún
méi cén
méi yùn
méi yú
méi gǔ
méi yǔ
méi huá
méi dú
méi jiá
méi xū
méi xǐ
méi jiāng
méi biāo
méi è
méi lǐ
méi zhuāng
méi lóng
méi lù
méi jiān
⒈ 指梅园。
引宋黄庭坚《出礼部试院王才元惠梅花三种皆妙绝戏答》诗之二：“舍人梅坞无关锁，携酒俗人来未曾？”
宋朱熹《次韵雪后书事》之二：“梅坞任从长笛弄，竹窗閒把短檠挑。”
梅méi(1)（名）乔木；性耐寒；早春开花；有粉红、白、红等颜色。果实球形；味酸。(2)（名）这种植物的花。(3)（名）（～子）这种植物的果实。(4)（名）（Méi）姓。
坞读音：wù坞wù(1)（名）地势周围高而中央凹的地方。(2)（名）〈书〉村落周围的围子。