méi è
méi xū
méi liáng
méi xiān
méi cén
méi gū
méi sǒu
méi sān
méi hú
méi hūn
méi è
méi shǔ
méi liǎn
méi bó
méi zhàng
méi zhàng
méi tíng
méi gě
méi tiān
méi gé
méi yán
méi jiàng
méi zhōu
méi biāo
méi wèi
méi yǐng
méi piàn
méi gǔ
méi fěn
méi tóng
méi guā
méi zhī
méi tóu
méi é
méi lóng
méi fēng
méi pǔ
méi guān
méi sū
méi luò
méi yùn
méi hè
méi xī
méi huā
méi zhuāng
méi yú
méi píng
méi lǐ
méi wù
méi hóng
méi shēng
méi dòu
méi biāo
méi jiāng
méi lǐng
méi rùn
méi qī
méi dú
méi yǎn
méi lǔ
méi yīng
méi yì
méi lù
méi wán
méi xuān
méi gān
méi yuè
méi pài
méi tāng
méi hún
méi zhī
méi shǒu
méi xǐ
méi gōng
méi shāo
méi yù
méi yuán
méi liǔ
méi huái
méi mù
méi fēi
méi shì
méi zhū
méi xuě
méi xīn
méi hòu
méi duǒ
méi xià
méi lǐng
méi xìn
méi zān
méi qì
méi lù
méi jiá
méi huá
méi guó
méi sāi
méi zū
méi cí
méi yán
méi yǔ
méi shān
méi fú
méi xiāng
méi zhēn
méi jiān
méi qián
méi xī
méi shí
méi ruǐ
méi méi
méi rén
méi là
méi zhēng
méi xiōng
méi chuī
méi lín
méi zǐ
bǎo chuī
piāo chuī
sōng chuī
shāng chuī
lóng chuī
liáng chuī
hán chuī
gǔ chuī
shān chuī
yù chuī
qiū chuī
pí chuī
gē chuī
gào chuī
fā chuī
cǎi chuī
fèng chuī
wā chuī
qiè chuī
méi chuī
zhǐ chuī
xiā chuī
guǐ chuī
zá chuī
héng chuī
qiāng chuī
qí chuī
xiāo chuī
jìng chuī
luán chuī
shén chuī
bí chuī
huī chuī
shuāng chuī
nuǎn chuī
làn chuī
wā chuī
nuǎn chuī
biān chuī
jīn chuī
miào chuī
náo chuī
háo chuī
qīng chuī
jūn chuī
hú chuī
guò chuī
xiāng chuī
yǎ chuī
yě chuī
⒈ 梅花角声。古代军乐用梅花角，故亦泛指军乐。参见“梅花角”。
引唐沉佺期《塞北》诗之一：“柏坛飞五将，梅吹动三军。”
唐刘长卿《送李校书赴东浙幕府》诗：“芸香辞乱事，梅吹听军声。”
宋杨亿《咸平六年二月十八日扈从宸游因成纪事二十二韵》：“云管飘梅吹，蜺旌错鸟章。”
梅méi(1)（名）乔木；性耐寒；早春开花；有粉红、白、红等颜色。果实球形；味酸。(2)（名）这种植物的花。(3)（名）（～子）这种植物的果实。(4)（名）（Méi）姓。
吹读音：chuī吹chuī(1)（动）合拢嘴用力吐气：～口哨。(2)（动）空气流动：风～雨打。(3)（动）说大话：～牛。(4)（形）事情失败：这事～了。