méi gǔ
méi lǐng
méi biāo
méi yuán
méi piàn
méi shān
méi guó
méi yì
méi hú
méi yǎn
méi lín
méi sān
méi sāi
méi píng
méi xīn
méi qián
méi zhàng
méi xuān
méi xǐ
méi méi
méi shì
méi cén
méi yīng
méi ruǐ
méi fēng
méi jiāng
méi wù
méi hūn
méi xū
méi dòu
méi guā
méi é
méi shēng
méi zhī
méi gū
méi zhū
méi wán
méi shǔ
méi shǒu
méi chuī
méi gé
méi qì
méi hóng
méi sū
méi cí
méi huā
méi yán
méi liáng
méi zhī
méi duǒ
méi pǔ
méi xià
méi bó
méi tóu
méi lǐng
méi gān
méi jiàng
méi shí
méi shāo
méi jiān
méi hòu
méi yù
méi zhōu
méi zhēn
méi mù
méi tiān
méi guān
méi sǒu
méi qī
méi lóng
méi tóng
méi zhuāng
méi biāo
méi gě
méi tāng
méi rén
méi xī
méi huái
méi xiān
méi tíng
méi yùn
méi dú
méi là
méi yán
méi xìn
méi xuě
méi è
méi lǐ
méi hún
méi yǔ
méi xī
méi lǔ
méi zū
méi xiōng
méi lù
méi luò
méi fú
méi pài
méi zhàng
méi gōng
méi huá
méi zān
méi lù
méi yú
méi zhēng
méi rùn
méi zǐ
méi yǐng
méi fēi
méi è
méi hè
méi wèi
méi fěn
méi liǎn
méi xiāng
méi yuè
méi jiá
méi liǔ
shǎo fēi
yuán fēi
gōng fēi
chǔ fēi
èr fēi
qiè fēi
shū fēi
pān fēi
hòu fēi
yù fēi
guì fēi
méi fēi
yáo fēi
pín fēi
luò fēi
fú fēi
fú fēi
líng fēi
chán fēi
xiāng fēi
jiǔ fēi
shuǐ fēi
jiàng fēi
wén fēi
míng fēi
yì fēi
zhèng fēi
yáng fēi
wáng fēi
huáng fēi
lì fēi
jiāng fēi
qióng fēi
chǔ fēi
cuì fēi
dà fēi
zhú fēi
tái fēi
yuè fēi
xiāng fēi
wèi fēi
cè fēi
shuāng fēi
tài fēi
qī fēi
zhēn fēi
xú fēi
xiān fēi
chōng fēi
qín fēi
xīng fēi
⒈ 唐玄宗妃。姓江，名采苹，敏慧能文，颇得宠。性爱梅，居所均植梅花，因名“梅妃”。后因杨贵妃所妒失宠，死于“安史之乱”。 宋有传奇小说《梅妃传》写其事。
唐玄宗的妃子。姓江，名采苹，莆田人。开元初，由高力士选归侍玄宗。因其性喜梅，故称梅妃。后因杨贵妃所妒失宠，死于安史之乱。相传梅妃并非真有其人，是经由后人发挥想像力，以宛转曲折笔法刻画出来的小说人物。
梅méi(1)（名）乔木；性耐寒；早春开花；有粉红、白、红等颜色。果实球形；味酸。(2)（名）这种植物的花。(3)（名）（～子）这种植物的果实。(4)（名）（Méi）姓。
妃读音：fēi,pèi[ fēi ]1. 帝王的妻，位次于皇后；亦指太子、王、侯的妻：妃子。妃嫔。
2. 古代对神女的尊称：天妃。宓妃。
3. 古同“绯”，粉红色。