dān ráo
dān wu
dān huò
dān ài
dān gǔ
dān chán
dān hǎo
dān sān
dān wèi
dān lún
dān xīn
dān pán
dān yì
dān chí
dān shàng
dān shū
dān dú
dān lè
dān pán
dān dài
dān yǐn
dān huāng
dān wán
dān sī
dān yán
dān dào
dān yín
dān mí
dān jiǔ
dān dān
dān huà
dān yuè
dān liàn
dān qíng
dān yán
dān zī
dān wán
dān shì
dān hūn
dān gé
dān zhì
dān yù
dān nì
dān ge
dān chǒng
dān miǎn
dān xué
dān huái
dān sè
dān jīng
dān yōu
dān xí
chéng chán
yè chán
táo chán
chuán chán
bān chán
xué chán
zī chán
chá chán
qī chán
jìn chán
bāo chán
piān chán
hú chán
kuáng chán
ān chán
bī chán
dì chán
dǎ chán
sì chán
xiū chán
shū chán
shòu shàn
lùn chán
jié chán
zhōng chán
xún chán
dān chán
dēng chán
chū chán
gū chán
fēng shàn
zhèng chán
huà chán
xūn chán
yáo chán
sān chán
dāi chán
wài chán
rù chán
xíng chán
zuò chán
tán chán
yuān chán
chū chán
mào chán
jiāo chán
bì chán
shì chán
kū chán
yī chán
shī chán
xiāng chán
nèi chán
⒈ 耽味禅悦。亦谓潜心学佛。
引宋邓椿《画继·李公麟》：“以其耽禪，多交衲子。一日， 秀铁面忽劝之曰：‘不可画马，他日恐堕其趣。’於是飜然以悟，絶笔不为，独专意於诸佛矣。”
刘季平《送曼殊之印度》诗：“早岁耽禪见性真，江山故宅独愴神。”
耽dān(1)（动）迟延：～误。(2)（动）过度喜好；迷恋：～于幻想。
禅读音：chán,shàn[ chán ]1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。