chū chūn
chū zhōng
chū gēng
chū zhàn
chū jiào
chū chuàng
chū dàn
chū jiàn
chū xī
chū běn
chū zhōng
chū kè
chū shì
chū tóu
chū chǎng
chū shěn
chū fú
chū yuàn
chū shí
chū yī
chū hūn
chū qiǎn
chū huà
chū xīn
chū jī
chū fú
chū wén
chū lù
chū guān
chū lìng
chū chán
chū rán
chū jiāo
chū rì
chū gǎo
chū jī
chū xiào
chū xué
chū nián
chū sài
chū suì
chū xún
chū xuǎn
chū zhōng
chū píng
chū táng
chū hán
chū sù
chū chéng
chū chì
chū zhěn
chū mián
chū zhèng
chū míng
chū jiǔ
chū zhǐ
chū xīn
chū chū
chū dì
chū fàn
chū qǐ
chū shēng
chū bǎn
chū jié
chū yè
chū mò
chū shì
chū chuán
chū yuán
chū chén
chū xià
chū huáng
chū gòng
chū dù
chū zhōng
chū qī
chū jiān
chū mín
chū xiǎo
chū xiǎo
chū tūn
chū liáng
chū yáng
chū gǔ
chū zhào
chū yè
chū cè
chū guān
chū pò
chū tàn
chū sài
chū zhì
chū jí
chū gǎo
chū dìng
chū yì
chū kǎo
chū róng
chū yì
chū qī
chū jià
chū cì
chū shuāng
chū zhǐ
chū xī
chū zǎi
chū jǐng
chū jì
chū xiàn
chū yī
chū hūn
chū shì
chū qiū
chū lái
chū jí
chū bù
chū shí
chū yán
chū huī
chū zhěn
chū jiē
chū liàn
chū dōng
chū píng
chū jī
chū děng
chū xiāo
chū yuè
chū xù
chū zǔ
chū xuě
chū shǐ
chū huì
chū xián
chū mèng
chū cháo
sì chán
jié chán
yuān chán
zhōng chán
bāo chán
chū chán
shì chán
hú chán
bān chán
fēng shàn
bī chán
ān chán
zuò chán
qī chán
yáo chán
gū chán
chá chán
chuán chán
xún chán
zī chán
dāi chán
dǎ chán
yī chán
jìn chán
bì chán
wài chán
shī chán
dān chán
rù chán
kuáng chán
kū chán
lùn chán
táo chán
dì chán
mào chán
huà chán
zhèng chán
chū chán
shū chán
xué chán
piān chán
sān chán
xiū chán
shòu shàn
xiāng chán
dēng chán
yè chán
nèi chán
chéng chán
tán chán
xūn chán
xíng chán
jiāo chán
⒈ 佛教语。色界中的初禅天，包括梵众天、梵辅天和大梵天。
引隋江总《钟铭》：“舟移巨壑，火坏初禪。”
⒉ 佛教语。四禅定之一。“初禪”的主要特征是“八触”：痒、动、轻、重、冷、暖、涩、滑；“十功德”：空、明、定、智、善心、柔软、喜、乐、解脱、境界相应。见隋智顗《摩诃止观》卷九之一。
引《楞严经》卷九：“清浄心中，诸漏不动，名为初禪。”
清龚自珍《己亥杂诗》之九八：“未免初禪怯花影，梦回持偈谢灵簫。”
初chū(1)（形）基本义：开始的；开始的部分。(2)（形）第一个：～伏。(3)（形）第一次：～来。(4)（形）最低的（等级）：～级。(5)（形）原来的：～愿。(6)（形）姓。
禅读音：chán,shàn[ chán ]1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。