tán bó
tán xìng
tán kōng
tán zhù
tán tiān
tán wù
tán cóng
tán cí
tán liào
tán tuō
tán róng
tán yíng
tán xū
tán zhōu
tán yàn
tán huà
tán fēng
tán yán
tán chán
tán yì
tán yǒng
tán biàn
tán xiào
tán jiàn
tán miào
tán yì
tán lào
tán xì
tán zī
tán niáng
tán jī
tán bǐng
tán gōng
tán fǎng
tán yōu
tán gǔ
tán xí
tán yǎn
tán bīng
tán píng
tán cí
tán qǐ
tán dào
tán chēng
tán jiàn
tán xiào
tán yǔ
tán zhǔ
tán jīn
tán fēng
tán jué
tán tǔ
tán shuō
tán jī
tán cì
tán xù
tán jù
tán kè
tán xiè
tán kuǎn
tán xīn
tán lǐ
tán bīn
tán pàn
tán jiāo
tán pái
tán biàn
tán xuè
tán duì
tán jiǎng
tán lùn
tán tán
tán nián
tán fēi
tán sēng
tán xuán
tán cháo
tán gòu
tán sù
tán jīng
tán jià
zī chán
sān chán
huà chán
dāi chán
shū chán
jìn chán
sì chán
táo chán
lùn chán
yuān chán
dì chán
shì chán
shī chán
yáo chán
rù chán
jié chán
nèi chán
bī chán
wài chán
yī chán
piān chán
kuáng chán
dēng chán
xué chán
tán chán
chéng chán
bān chán
zuò chán
dān chán
gū chán
chū chán
ān chán
chá chán
dǎ chán
xiāng chán
xíng chán
chuán chán
qī chán
bāo chán
fēng shàn
jiāo chán
kū chán
yè chán
bì chán
chū chán
zhèng chán
xūn chán
hú chán
xún chán
shòu shàn
mào chán
xiū chán
zhōng chán
⒈ 谈说佛教教义。 宋高承《事物纪原·道释科教·谈禅》：“《宝林》曰：佛湼槃时，告迦叶曰：‘吾清浄法服以付汝。’ 迦叶传阿难，二十八代至达摩。
引梁普通中，自南天竺泛海至广州，后止崇山，住少林寺，传惠可，中国谈禪自此始也。”
元成廷珪《夏日过万蓬庵》诗：“捉麈谈禪知独往，买鱼沽酒待重来。”
鲁迅《彷徨·孤独者》：“我因为闲着无事，便也如大人先生们一下野，就要吃素谈禅一样，正在看佛经。”
谈(1)（动）说话或讨论：～论｜～心。(2)（名）所说的话：高～｜奇～。(3)（Tán）姓。
禅读音：chán,shàn[ chán ]1. 佛教指静思：坐禅。参（cān）禅。禅心。禅机（佛教禅宗启发门徒悟道时使用的隐语、比喻以及带有暗示性的动作等）。禅宗。禅定。
2. 特指佛教的：禅师。禅杖。禅林。禅堂。