láng shū
láng chēng
láng zhì
láng huán
láng xián
láng hán
láng yuán
láng huán
láng áo
láng huān
láng huá
láng yá
láng yá
láng sòng
láng dāng
láng cōng
láng qiú
láng shū
láng rán
láng yé
láng gān
láng huā
láng shuāng
láng jí
láng lín
láng dāng
láng tāng
láng láng
láng jiǎn
chū shuāng
hū shuāng
bái shuāng
fēng shuāng
pī shuāng
gū shuāng
xīng shuāng
liú shuāng
suì shuāng
cháo shuāng
chóng shuāng
qīng shuāng
wú shuāng
qiǎn shuāng
kū shuāng
què shuāng
fù shuāng
hù shuāng
ào shuāng
kù shuāng
lǚ shuāng
huái shuāng
táng shuāng
hù shuāng
líng shuāng
hán shuāng
zhè shuāng
yán shuāng
qiū shuāng
qiān shuāng
fēi shuāng
fēng shuāng
yíng shuāng
qīng shuāng
xià shuāng
líng shuāng
jù shuāng
shì shuāng
bīng shuāng
guǒ shuāng
sù shuāng
páo shuāng
hù shuāng
lí shuāng
qiān shuāng
hēi shuāng
fū shuāng
hán shuāng
kōng shuāng
táng shuāng
zǎo shuāng
rǎn shuāng
pī shuāng
yán shuāng
lěng shuāng
zhōng shuāng
fēi shuāng
yù shuāng
níng shuāng
sù shuāng
chóu shuāng
xuě shuāng
dān shuāng
xián shuāng
láng shuāng
jīng shuāng
bìn shuāng
diāo shuāng
⒈ 琅玕树上的霜花。
引明杨慎《凤赋》：“吸昆邱之琅霜，吞嵰山之紫露。”
清纳兰性德《效江醴陵杂拟古体诗·范彦龙古意》：“珠露饮帝梧，琅霜啄崐丘。”
1. 〔琅琅〕a.象声词，金石相击声；b.象声词，响亮的读书声，如“书声琅琅”。
2. 〔琅玕〕像珠子的美石。
3. 〔琅玡〕山名，在中国山东省。
霜读音：shuāng霜shuāng(1)（名）本义：在气温降到摄氏零度以下时；水汽在地面物体上凝结成的白色冰晶。(2)（名）像霜的东西：盐～。(3)（名）比喻白色：～鬓。