ruì fú
ruì xìn
ruì qǔ
ruì zhī
ruì xuě
ruì fú
ruì cǎo
ruì chē
ruì nǎo
ruì nián
ruì jīn
ruì diǎn
ruì yù
ruì qiān
ruì yè
ruì jǐng
ruì shèng
ruì sè
ruì qín
ruì ǎi
ruì lì
ruì cǎi
ruì guī
ruì rén
ruì mèng
ruì dé
ruì yān
ruì mìng
ruì chāng
ruì cǎi
ruì zhú
ruì yā
ruì jǐn
ruì jié
ruì yǎn
ruì suì
ruì diān
ruì ǎi
ruì zhù
ruì wù
ruì yòu
ruì yì
ruì yìng
ruì mù
ruì hè
ruì dié
ruì hé
ruì rì
ruì qì
ruì mài
ruì quē
ruì shòu
ruì qìng
hóng shèng
máng shèng
rù shèng
sān shèng
xīn shèng
zōng shèng
ruì shèng
gǒng shèng
shù shèng
cì shèng
yóu shèng
lǔ shèng
fǔ shèng
ruì shèng
sì shèng
xiān shèng
yù shèng
dǔ shèng
yì shèng
cháo shèng
qí shèng
shén shèng
hù shèng
jiǔ shèng
fán shèng
fēi shèng
rén shèng
cǎo shèng
qī shèng
liè shèng
wǔ shèng
shùn shèng
bǐ shèng
líng shèng
jiǔ shèng
biǎo shèng
yī shèng
shī shèng
nǐ shèng
yè shèng
xī shèng
qí shèng
gū shèng
qí shèng
xī shèng
tiān shèng
zhǔ shèng
qín shèng
zhēng shèng
háo shèng
bǐng shèng
kǒng shèng
shì shèng
dà shèng
cān shèng
qīng shèng
chōng shèng
hòu shèng
qǐ shèng
yà shèng
huì shèng
huáng shèng
yì shèng
shū shèng
cāng shèng
lèi shèng
hàn shèng
ní shèng
jù shèng
míng shèng
guān shèng
dàn shèng
fù shèng
yuān shèng
xián shèng
指有为王、为(.好工具)圣之瑞应。
⒈ 指有为王、为圣之瑞应。
引南朝宋颜延之《赭白马赋》：“实有腾光吐图、畴德瑞圣之符焉。”
《旧唐书·文苑传下·薛逢》：“杨收作相后， 逢有诗云：‘须知金印朝天客，同是沙隄避路人。威凤偶时皆瑞圣，潜龙无水谩通神。’ 收闻，大衔之。”
瑞ruì(1)（形）吉祥：祥～｜～雪。(2)姓。
圣读音：shèng圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。