qín shèng
shī shèng
sān shèng
zōng shèng
lǔ shèng
chōng shèng
tiān shèng
qí shèng
shū shèng
yī shèng
rén shèng
qǐ shèng
shù shèng
xīn shèng
fǔ shèng
shén shèng
fēi shèng
máng shèng
cǎo shèng
yuān shèng
háo shèng
yì shèng
fù shèng
gū shèng
xī shèng
qí shèng
líng shèng
ní shèng
qí shèng
qīng shèng
bǐ shèng
yà shèng
míng shèng
gǒng shèng
ruì shèng
hù shèng
yì shèng
wǔ shèng
xī shèng
dǔ shèng
cān shèng
yè shèng
xiān shèng
cì shèng
biǎo shèng
zhēng shèng
shì shèng
liè shèng
lèi shèng
shùn shèng
hóng shèng
ruì shèng
sì shèng
guān shèng
dàn shèng
huì shèng
bǐng shèng
zhǔ shèng
jù shèng
jiǔ shèng
cháo shèng
huáng shèng
yóu shèng
fán shèng
xián shèng
rù shèng
hòu shèng
jiǔ shèng
qī shèng
kǒng shèng
dà shèng
yù shèng
cāng shèng
hàn shèng
nǐ shèng
⒈ 谓辅佐天子。
引唐岑参《左仆射相国冀公东斋幽居同黎拾遗所献》诗：“成功云雷际，翊圣天地安。”
唐刘禹锡《送华阴尉张苕赴邕府使幕》诗：“翊圣崇国本，保贤正朝伦。”
翊yì（动）〈书〉辅佐；帮助：～戴（辅佐拥戴）｜～赞（辅助）。
圣读音：shèng圣shèng(1)（形）最崇高的：神～。(2)（形）称学知识或技能有极高成就的：诗～。(3)（名）指圣人：～贤。(4)（名）封建社会尊称帝王：～旨。