jù fǎ
jù zú
jù jù
jù wú
jù gé
jù hào
jù xīng
jù xiàn
jù dù
jù lóng
jù jǐ
jù qún
jù jù
jù lán
jù gǔ
jù jué
jù zhù
jù jī
jù huì
jù bǐng
jù diǎn
jù lán
jù lǚ
jù zhǎo
jù zhōu
jù diào
jù liú
jù zhú
jù jǐ
jù zhuī
jù lán
jù jì
jù duàn
jù lí
jù dòu
jù jué
jù tú
jù jiě
gōu méng
jù yǎn
jù jì
jù lián
jù xiào
jù suǒ
jù jǔ
gōu wàng
jù bó
jù shēn
jù lǜ
jù chén
jù jié
jù guǎn
jù shéng
jù jiǎn
jù shì
jù dùn
jù dāng
jù jīn
gōu wú
jù zhǐ
jù lú
jù xíng
jù gōng
jù mài
gōu lí
jù jiù
jù zi
jù jí
jù lèi
gōu wǎng
jù qǔ
jù bó
jù kǎo
jù bāo
jù liè
jù dòu
jù huán
jù chú
bàng jǐ
diàn jǐ
dùn jǐ
jù jǐ
sān jǐ
shè jǐ
zhí jǐ
shǒu jǐ
liè jǐ
liáo jǐ
gē jǐ
lóng jǐ
cì jǐ
bì jǐ
shè jǐ
jiǎ jǐ
jīn jǐ
zǒu jǐ
qiāng jǐ
jiāo jǐ
chí jǐ
cháng jǐ
duàn jǐ
bīng jǐ
fān jǐ
liè jǐ
hǔ jǐ
zhū jǐ
mén jǐ
héng jǐ
zhuàng jǐ
dí jǐ
jiàn jǐ
sà jǐ
cì jǐ
bā jǐ
dǎo jǐ
sǎ jǐ
zhé jǐ
lì jǐ
yǎn jǐ
rán jǐ
xì jǐ
jīng jǐ
dāo jǐ
yá jǐ
qǐ jǐ
máo jǐ
huà jǐ
⒈ 即钩戟。古代兵器。
引《史记·秦始皇本纪论》：“鉏櫌棘矜，非錟於句戟长鎩也。”
裴駰集解引如淳曰：“鉤戟似矛，刃下有铁，横方上鉤曲也。”
《汉书·陈胜项籍传赞》作“鉤戟”。 颜师古注：“鉤戟，戟刃鉤曲者也。”
戟刃尖端有钩的兵器。
1. 由词组成的能表示出一个完整意思的话：句子。句法。
2. 〔句读（dòu）〕古代称文词停顿的地方为“句”或“读”。
3. 量词，用于语言：三句话不离本行（háng）。
戟读音：jǐ戟jǐ(1)（名）古代兵器；柄上装有枪尖；旁边附有月牙形锋刃。(2)（动）〈书〉刺激。