dùn yān
dùn jù
dùn xiē
dùn mù
dùn qì
dùn bì
dùn lǚ
dùn xiāo
dùn dǎng
dùn bèi
dùn pú
dùn zhuàng
dùn chǔ
dùn tā
dùn yè
dùn zú
dùn duó
dùn rù
dùn fú
dùn shēn
dùn jì
dùn zhěng
dùn rán
dùn diē
dùn hùn
dùn zhù
dùn dòu
dùn duàn
dùn lún
dùn è
dùn yǔ
dùn è
dùn fàng
dùn rèn
dùn hé
dùn jué
dùn cì
dùn rǔ
dùn wù
dùn fǎ
dùn bǎo
dùn fáng
dùn gōng
dùn yǔ
dùn huō
dùn yáng
dùn jì
dùn shǒu
dùn ěr
dùn kǒu
dùn sǎng
dùn duàn
dùn bó
dùn shuāi
dùn xùn
dùn kè
dùn fàn
dùn lì
dùn liú
dùn cuò
dùn guān
dùn wěi
dùn xià
dùn bǐ
dùn jiě
dùn rǎo
dùn bì
dùn zuó
dùn dùn
dùn zhèng
dùn mèi
dùn xiǔ
dùn cuò
dùn jí
dùn bǎo
dùn wǎng
dùn zǔ
dùn yì
dùn shí
dùn fèi
dùn kuī
dùn cuì
dùn jiāng
dùn shuō
dùn yīng
dùn pǐ
dùn shè
dùn hū
dùn jiào
dùn hào
dùn pāi
dùn zhōu
dùn jué
dùn kāi
dùn léi
dùn tuō
dùn jī
dùn jiǎ
dùn jìn
dùn jūn
dùn piě
dùn jiǎo
dùn luò
dùn gǔ
dùn dì
dùn hàn
dùn kùn
dùn chí
dùn zú
dùn hàn
dùn qǔ
dùn chí
dùn yòng
dùn mén
dùn chuǎn
dùn bīng
dùn kōng
dùn lǎo
dùn jǐ
dùn wán
dùn duàn
dùn dāo
dùn bì
dùn liè
dùn cuì
dùn sù
dùn è
dùn jiàn
dùn le
dùn pèi
dùn jiē
dùn qì
dùn fú
dùn lù
dùn dì
dùn zhì
dùn wò
jiàn jǐ
shè jǐ
xì jǐ
bàng jǐ
liè jǐ
jīng jǐ
jīn jǐ
diàn jǐ
yá jǐ
qǐ jǐ
gē jǐ
máo jǐ
zǒu jǐ
jiǎ jǐ
dāo jǐ
dí jǐ
zhé jǐ
héng jǐ
shè jǐ
lì jǐ
chí jǐ
qiāng jǐ
bì jǐ
cì jǐ
rán jǐ
cháng jǐ
lóng jǐ
mén jǐ
hǔ jǐ
zhí jǐ
duàn jǐ
cì jǐ
liè jǐ
jiāo jǐ
fān jǐ
huà jǐ
sān jǐ
yǎn jǐ
bā jǐ
jù jǐ
liáo jǐ
sǎ jǐ
zhū jǐ
sà jǐ
bīng jǐ
dùn jǐ
shǒu jǐ
dǎo jǐ
zhuàng jǐ
⒈ 后因以“顿戟”指动用干戈引起兵战。
引《管子·地数》：“故天下之君顿戟一怒，伏尸满野，此见戈之本也。”
《南齐书·高帝纪上》：“入兵万乘之国，顿戟象魏之下。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
戟读音：jǐ戟jǐ(1)（名）古代兵器；柄上装有枪尖；旁边附有月牙形锋刃。(2)（动）〈书〉刺激。