kēng mù
kēng háo
kēng tàn
kēng jǐng
kēng hài
kēng kǎn
kēng rén
kēng piàn
kēng qiàn
kēng gǔ
kēng lù
kēng jǐng
kēng mēng
kēng qiàn
kēng wā
kēng jiàng
kēng huò
kēng xiàn
kēng rú
kēng zhào
kēng fén
kēng gāng
kēng yě
kēng zé
kēng dào
kēng hù
kēng zi
kēng tián
kēng shà
kēng jǐng
kēng kǎn
kēng àn
kēng mái
kēng shā
kēng héng
kēng nóng
niè àn
xuān àn
yá àn
qí àn
liǎng àn
yě àn
hé àn
wéi àn
liǔ àn
míng àn
kào àn
kuí àn
dēng àn
lí àn
bó àn
pán àn
tú àn
jiā àn
hù àn
táng àn
yān àn
liè àn
yá àn
gāo àn
lín àn
qì àn
yá àn
tuí àn
shān àn
jīn àn
xíng àn
bà àn
kēng àn
lǒng àn
hé àn
kēng àn
pāi àn
dài àn
zhǎn àn
què àn
xíng àn
suì àn
bǐ àn
biān àn
kāi àn
hù àn
yí àn
duàn àn
ào àn
chéng àn
bǎn àn
wú àn
yù àn
mí àn
niè àn
yì àn
jiāo àn
guǎng àn
yán àn
qiáng àn
sào àn
fēng àn
pàn àn
yīn àn
le àn
cǐ àn
jué àn
hǎi àn
mù àn
gé àn
qǐ àn
pàn àn
piān àn
fēng àn
duì àn
kǒu àn
zuǒ àn
chā àn
jué àn
shàng àn
dī àn
guī àn
chì àn
mǒ àn
hú àn
fǎ àn
dī àn
ào àn
qīng àn
yáo àn
wù àn
léng àn
qì àn
léi àn
suí àn
tián àn
hú àn
yǐn àn
wěi àn
chǔ àn
dào àn
yán àn
jué àn
bāng àn
⒈ 犹坑堑，沟壑。
引北齐颜之推《颜氏家训·文章》：“凡为文章，犹人乘騏驥……勿使流乱轨躅，放意填坑岸也。”
王利器集释：“卢文弨曰：‘坑岸，犹言坑堑。’案：《后汉书·朱穆传》：‘颠队阬岸。’”
《礼记·王制》“制农田百亩” 唐孔颖达疏：“千里之畿，地方百万井，除山川坑岸三十六万井，定出赋者六十四万井。”
⒉ 阬岸：犹坑堑，沟壑。
引《后汉书·朱穆传》：“或时思至，不自知亡失衣冠，颠队阬岸。”
坑kēng(1)（名）（～儿）洼下去的地方。(2)（名）（名）地洞；地道：～道｜矿～。(3)（名）（动）古时指活埋人：～杀｜焚书～儒。(4)（名）（动）坑害：～人。(5)（名）（Kēnɡ）姓。
岸读音：àn岸àn(1)（名）江河湖海等水边的陆地：彼～｜海～｜～边｜口～。(2)（形）〈书〉高大；高傲：伟～｜傲～｜魁～。