mí jué
mí mò
mí wǎng
mí méng
mí màn
mí zhì
mí ěr
mí lí
mí huò
mí mèng
mí hūn
mí xuàn
mí àn
mí wù
mí tāng
mí lí
mí gǔ
mí qì
mí nì
mí yú
mí dào
mí fēng
mí shí
mí huò
mí jīn
mí wù
mí guǐ
mí bù
mí méng
mí tóu
mí huā
mí duó
mí qiào
mí shī
mí tuán
mí ní
mí jiàn
mí mí
mí yàng
mí dēng
mí mín
mí zōng
mí xíng
mí méng
mí jūn
mí xī
mí tì
mí cuò
mí cǎi
mí nì
mí miù
mí duàn
mí yún
mí wán
mí jìng
mí huàn
mí sǐ
mí yì
mí chán
mí dié
mí chī
mí mèn
mí tú
mí deng
mí mèi
mí àn
mí mù
mí wù
mí bāng
mí bèi
mí tiān
mí wǎng
mí zhuì
mí chén
mí zhēn
mí àn
mí sāi
mí shè
mí dié
mí bài
mí sī
mí huáng
mí shān
mí zhe
mí fù
mí zhōng
mí kuáng
mí yào
mí zhì
mí miù
mí què
mí guǎi
mí rén
mí qíng
mí hū
mí zuì
mí nǐ
mí wǎng
mí guó
mí xìng
mí zuì
mí nòng
mí zhuó
mí luàn
mí yòu
mí chī
mí xī
mí xìn
mí xì
mí niǎo
mí yí
mí hu
mí yǔ
mí lù
mí lóu
mí lǐ
mí máng
mí hún
mí háng
mí juàn
mí dàn
mí hé
mí xī
mí xīn
mí xiāng
mí yuè
mí wù
mí wáng
mí dùn
mí guān
mí liàn
mí yáng
mí tú
mí mào
mí tú
mí kōng
mí tóng
mí chuān
mí wù
mí bèi
mí gōng
mí mì
mí fāng
mí liú
mí mò
mí xiāng
mí yǎn
mí huí
mí cáng
mí wàng
mí sī
mí huì
mí sī
mí zhí
mí zhàng
mí fán
mí dǔn
mí zhèn
mí máng
mí hú
mí xī
mí yān
mí mèi
mí bì
mí xiàng
mí lù
chì àn
dī àn
kēng àn
zhǎn àn
qǐ àn
ào àn
qì àn
duì àn
táng àn
mǒ àn
jué àn
guǎng àn
xíng àn
dào àn
dī àn
hú àn
hú àn
yě àn
yù àn
míng àn
què àn
yá àn
tú àn
niè àn
shān àn
wěi àn
fēng àn
xíng àn
tián àn
bó àn
le àn
bāng àn
lín àn
cǐ àn
liǔ àn
wù àn
yí àn
yǐn àn
hù àn
qí àn
léi àn
sào àn
biān àn
yán àn
hù àn
hé àn
jué àn
bà àn
jué àn
pán àn
mí àn
dài àn
suí àn
niè àn
yīn àn
yá àn
yá àn
kāi àn
yān àn
ào àn
yì àn
pàn àn
jiāo àn
suì àn
gāo àn
léng àn
fēng àn
bǎn àn
jīn àn
shàng àn
duàn àn
xuān àn
qīng àn
chéng àn
lǒng àn
guī àn
hǎi àn
wú àn
gé àn
bǐ àn
zuǒ àn
wéi àn
qiáng àn
tuí àn
jiā àn
liè àn
piān àn
fǎ àn
pàn àn
kuí àn
lí àn
pāi àn
hé àn
kēng àn
chǔ àn
kǒu àn
mù àn
dēng àn
yán àn
yáo àn
chā àn
liǎng àn
kào àn
qì àn
⒈ 迷途。
引南朝梁简文帝《奉清上开讲启》：“是以背流知反，迷岸识归。”
⒉ 迷茫的河岸。
引元黄庚《雪》诗：“迷岸未春飞柳絮，前邨破晓压梅花。”
迷mí(1)本义：（动）分辨不清；失去判断能力：（动）分辨不清；失去判断能力(2)（动）因对某人或某事物发生特殊爱好而沉醉：～恋。(3)（名）沉醉于某一事物的人：球～。(4)（动）使看不清；使迷惑；使陶醉：～航｜～误｜～宫。
岸读音：àn岸àn(1)（名）江河湖海等水边的陆地：彼～｜海～｜～边｜口～。(2)（形）〈书〉高大；高傲：伟～｜傲～｜魁～。