huāng miù
huāng jiǎn
huāng yě
huāng zì
huāng tiǎn
huāng dàn
huāng cuì
huāng jí
huāng shù
huāng jì
huāng shěn
huāng tún
huāng rǎo
huāng máng
huāng chóu
huāng qīn
huāng lì
huāng hán
huāng guài
huāng qiū
huāng sè
huāng níng
huāng qiān
huāng qiàn
huāng zhàn
huāng liú
huāng shū
huāng xìn
huāng shū
huāng dù
huāng yuǎn
huāng liáng
huāng mò
huāng jué
huāng tíng
huāng zhēn
huāng sù
huāng huāng
huāng yuè
huāng zōu
huāng suì
huāng huò
huāng zǐ
huāng yān
huāng sāi
huāng shī
huāng lǜ
huāng dàn
huāng huì
huāng shǔ
huāng lòu
huāng fú
huāng cūn
huāng jǐng
huāng tiān
huāng jiāo
huāng yàn
huāng làng
huāng bì
huāng luò
huāng wài
huāng hào
huāng jiǎo
huāng lái
huāng dān
huāng cūn
huāng diàn
huāng jí
huāng fèi
huāng chen
huāng yín
huāng jǐn
huāng luàn
huāng chūn
huāng chǔ
huāng lèi
huāng hàn
huāng máng
huāng lè
huāng dùn
huāng miù
huāng dān
huāng yín
huāng què
huāng rén
huāng dì
huāng qì
huāng gěng
huāng yàn
huāng mèi
huāng zuì
huāng zhǒng
huāng bǎo
huāng huàn
huāng wáng
huāng dài
huāng miù
huāng zhāng
huāng wú
huāng bái
huāng zhì
huāng mào
huāng jué
huāng hū
huāng kuì
huāng yín
huāng jū
huāng yuán
huāng táng
huāng guì
huāng tǔ
huāng nián
huāng bèi
huāng xíng
huāng fú
huāng jī
huāng yuè
huāng mò
huāng jì
huāng zhèng
huāng zhuì
huāng jí
huāng tān
huāng xū
huāng yí
huāng gǔ
huāng yuè
huāng huǒ
huāng pì
huāng huò
huāng yòu
huāng miǎn
huāng shì
huāng cǎo
huāng huì
huāng yú
huāng yì
huāng zhāng
huāng máng
huāng chéng
⒈ 鄙贱粗野；鄙贱粗野之人。 六朝时南人常用以指北人。
引《宋书·杜骥传》：“直以南度不早，便以荒傖赐隔。”
《南齐书·王融传》：“招纳不逞，扇诱荒傖。”
清方兆及《刘生》诗：“六郡良家输浩气， 五陵豪士属荒傖。”
粗野卑贱的人。
荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。
伧读音：cāng,chen[ chen ]1. 〔寒伧〕见“寒”。