huāng shǔ
huāng dān
huāng sè
huāng rén
huāng zhèng
huāng shū
huāng qiān
huāng dì
huāng máng
huāng dàn
huāng sāi
huāng gěng
huāng chen
huāng hào
huāng luò
huāng lì
huāng huò
huāng qiū
huāng miǎn
huāng hū
huāng zhēn
huāng lái
huāng huǒ
huāng jiāo
huāng miù
huāng fú
huāng shī
huāng lè
huāng yú
huāng yín
huāng guài
huāng chéng
huāng yuán
huāng qīn
huāng mèi
huāng yòu
huāng zōu
huāng yuǎn
huāng yě
huāng yuè
huāng bǎo
huāng tiān
huāng jué
huāng miù
huāng fú
huāng máng
huāng rǎo
huāng chóu
huāng xū
huāng jiǎn
huāng jiǎo
huāng wài
huāng jǐng
huāng cǎo
huāng yàn
huāng jū
huāng mào
huāng shì
huāng kuì
huāng cūn
huāng jí
huāng jì
huāng shěn
huāng wáng
huāng lǜ
huāng liáng
huāng dùn
huāng huì
huāng sù
huāng bái
huāng nián
huāng táng
huāng hán
huāng máng
huāng tǔ
huāng zhì
huāng qiàn
huāng gǔ
huāng huì
huāng shù
huāng guì
huāng cūn
huāng bèi
huāng yuè
huāng pì
huāng yín
huāng chǔ
huāng tān
huāng lòu
huāng yān
huāng fèi
huāng yuè
huāng zhǒng
huāng tíng
huāng tiǎn
huāng zì
huāng zhàn
huāng jí
huāng huāng
huāng miù
huāng yì
huāng yín
huāng xìn
huāng jì
huāng xíng
huāng diàn
huāng dàn
huāng bì
huāng zuì
huāng mò
huāng jí
huāng zhāng
huāng huàn
huāng jī
huāng luàn
huāng suì
huāng yí
huāng qì
huāng níng
huāng chūn
huāng lèi
huāng jué
huāng liú
huāng huò
huāng làng
huāng dān
huāng cuì
huāng dài
huāng yàn
huāng hàn
huāng wú
huāng zhāng
huāng zhuì
huāng tún
huāng dù
huāng què
huāng jǐn
huāng mò
huāng shū
huāng zǐ
⒈ 荒远的角落。
引晋左思《吴都赋》：“其荒陬譎诡，则有龙穴内蒸。”
唐元稹《蛮子朝》诗：“西南‘六詔’有遗种，僻在荒陬路寻壅。”
清方苞《书＜熊氏家传＞后》：“破家亡身，残其支体者，荒陬小邑必有数人焉。”
偏僻荒远的地方。
荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。
陬读音：zōu陬zōu(1)（名）〈古〉角落；山脚：东南～。(2)（名）阴历正月：～月。