huāng dān
huāng táng
huāng tān
huāng cūn
huāng jì
huāng liú
huāng mò
huāng huò
huāng xìn
huāng yì
huāng làng
huāng bái
huāng zhāng
huāng yuè
huāng lèi
huāng huì
huāng shù
huāng jí
huāng yí
huāng zhàn
huāng shī
huāng fú
huāng huāng
huāng jí
huāng gǔ
huāng bǎo
huāng yān
huāng chūn
huāng yuè
huāng miù
huāng shū
huāng yuán
huāng dàn
huāng guì
huāng tiǎn
huāng jí
huāng dān
huāng diàn
huāng miù
huāng máng
huāng jī
huāng hàn
huāng cǎo
huāng bèi
huāng miù
huāng wài
huāng mèi
huāng jì
huāng liáng
huāng chóu
huāng shǔ
huāng luò
huāng mò
huāng shì
huāng qīn
huāng yuè
huāng qiān
huāng xū
huāng qiū
huāng bì
huāng qiàn
huāng zuì
huāng yě
huāng dì
huāng mào
huāng huàn
huāng lì
huāng dù
huāng máng
huāng yòu
huāng jiāo
huāng miǎn
huāng shěn
huāng jiǎn
huāng yín
huāng chen
huāng huò
huāng rǎo
huāng huǒ
huāng tíng
huāng zhēn
huāng huì
huāng lǜ
huāng yú
huāng jǐng
huāng jǐn
huāng dùn
huāng zhǒng
huāng jué
huāng zhèng
huāng chǔ
huāng tiān
huāng wú
huāng sù
huāng tǔ
huāng chéng
huāng jiǎo
huāng shū
huāng zhì
huāng dài
huāng suì
huāng yàn
huāng tún
huāng zǐ
huāng zōu
huāng yàn
huāng què
huāng yuǎn
huāng yín
huāng dàn
huāng guài
huāng wáng
huāng hán
huāng lè
huāng fú
huāng rén
huāng kuì
huāng zì
huāng níng
huāng sè
huāng cuì
huāng hū
huāng zhuì
huāng jū
huāng fèi
huāng zhāng
huāng lòu
huāng luàn
huāng qì
huāng pì
huāng lái
huāng sāi
huāng cūn
huāng jué
huāng xíng
huāng nián
huāng gěng
huāng máng
huāng yín
huāng hào
⒈ 杂乱丛生的草木。
引晋孙绰《游天台山赋》：“披荒榛之蒙蘢，陟峭崿之峥嶸。”
唐孟郊《奉报翰林张舍人见遗之诗》诗：“品松位何高，翠宫没荒榛。”
清顾炎武《＜金石文字记＞序》：“登危峰，探窈壑，捫落石，履荒榛。”
⒉ 引申为荒芜。
引《旧唐书·哀帝纪》：“洛城坊曲内，旧有朝臣诸司宅舍，经乱荒榛。”
荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。
榛读音：zhēn榛zhēn(1)（名）乔木。(2)（名）这种植物的果实。