huāng chūn
huāng xìn
huāng jǐng
huāng miù
huāng huì
huāng yòu
huāng miù
huāng bái
huāng chéng
huāng hán
huāng hào
huāng jí
huāng luò
huāng táng
huāng shī
huāng zhèng
huāng xū
huāng dùn
huāng yín
huāng huò
huāng wài
huāng chen
huāng dàn
huāng yān
huāng shū
huāng bèi
huāng mèi
huāng zhāng
huāng gǔ
huāng rén
huāng yàn
huāng tiǎn
huāng yì
huāng jí
huāng hū
huāng pì
huāng jǐn
huāng jí
huāng miǎn
huāng kuì
huāng máng
huāng huò
huāng miù
huāng yàn
huāng tún
huāng yuè
huāng yuán
huāng shū
huāng yú
huāng zhāng
huāng lái
huāng huàn
huāng diàn
huāng zhàn
huāng tān
huāng suì
huāng guài
huāng lèi
huāng tíng
huāng zuì
huāng guì
huāng sāi
huāng cuì
huāng lòu
huāng liáng
huāng cūn
huāng cūn
huāng máng
huāng dān
huāng zhì
huāng làng
huāng dān
huāng wú
huāng yě
huāng rǎo
huāng dù
huāng mò
huāng jì
huāng yuè
huāng zǐ
huāng yí
huāng jī
huāng zhuì
huāng chóu
huāng lǜ
huāng què
huāng jiāo
huāng tiān
huāng yuǎn
huāng dàn
huāng jì
huāng yín
huāng zhēn
huāng yín
huāng fú
huāng jué
huāng xíng
huāng bì
huāng mò
huāng huì
huāng qì
huāng yuè
huāng jué
huāng zōu
huāng sù
huāng qīn
huāng lì
huāng dài
huāng huǒ
huāng qiàn
huāng huāng
huāng jiǎn
huāng qiū
huāng jū
huāng lè
huāng zhǒng
huāng shì
huāng shù
huāng fú
huāng tǔ
huāng gěng
huāng mào
huāng fèi
huāng máng
huāng wáng
huāng zì
huāng níng
huāng luàn
huāng shěn
huāng nián
huāng chǔ
huāng liú
huāng shǔ
huāng dì
huāng sè
huāng bǎo
huāng jiǎo
huāng qiān
huāng hàn
huāng cǎo
⒈ 沉湎于酒色，行为放荡。湛，通“耽”。
引《诗·大雅·抑》：“颠覆厥德，荒湛于酒。”
宋沉辽《秦望阁》诗：“缅想仲蔚隐，聿怀安石清；荒湛焉用戒，终想愧峥嶸。”
元吴师道《吴礼部诗话》：“卫武公《抑戒》、《宾筵》二诗，极言荒湛之失。”
清梁章鉅《归田琐记·北东园日记诗》：“老来博弈岂荒湛，饱食真嫌不用心。”
荒huāng(1)（形）荒芜：地～了。(2)（形）荒凉：～村｜～郊｜～岛。(3)（形）荒歉：～年｜备～。(4)（形）荒地：生～｜开～｜垦～。(5)（形）荒疏：别把功课～了｜多年不下棋；～了。(6)（形）严重的缺乏：煤～｜饥～。(7)（形）不合情理：～廖｜～诞。(8)（形）〈方〉不确定的：～信｜～数儿。(9)（形）〈书〉迷乱；放纵：～淫。
湛读音：zhàn湛zhàn(1)（形）深。(2)（形）本义：清澈。