chéng líng
chéng qiáo
chéng zhàng
chéng láo
chéng wéi
chéng guāi
chéng qín
chéng chuán
chéng jí
chéng xì
chéng sāi
chéng xiàn
chéng cōng
chéng lǐ
chéng jiàn
chéng chuán
chéng mì
chéng qián
chéng lù
chéng lù
chéng xū
chéng chú
chéng jí
chéng zhā
chéng xià
chéng liáng
chéng hú
chéng xìn
chéng bǎo
chéng shèng
chéng biān
chéng miè
chéng mén
chéng zhèng
chéng qiāo
chéng zhān
chéng kuài
chéng xuān
chéng niè
chéng lóng
chéng fú
chéng xìng
chéng xí
chéng diàn
chéng yú
chéng chéng
chéng tián
chéng lì
shèng yú
chéng gāng
chéng wū
chéng chá
chéng luán
chéng fēng
chéng shì
chéng guǎng
chéng jǐng
chéng huà
chéng rén
chéng féi
chéng jū
chéng kōng
chéng gē
chéng shù
chéng xiōng
chéng bēn
chéng biàn
chéng yōng
chéng bēi
chéng kǎi
chéng kè
chéng qí
chéng quán
chéng jiǎ
chéng diào
chéng qiě
chéng yún
chéng liú
chéng fǎ
chéng chéng
chéng jī
chéng chē
chéng xián
chéng yù
chéng mù
chéng qiū
chéng huáng
chéng chǔ
chéng léi
chéng jià
chéng ní
chéng jī
chéng yì
chéng jī
chéng mǎ
chéng dàn
chéng bái
chéng jiàn
chéng yīn
chéng kǎn
chéng lán
chéng zhā
chéng líng
chéng zhì
chéng yùn
chéng zuò
chéng shí
chéng yù
chéng jiān
chéng cè
chéng dù
chéng wù
chéng hào
chéng xìn
nán léi
níng léi
chē léi
tún léi
jiù léi
fù léi
yìng léi
gǔ léi
tóng léi
dǎ léi
yú léi
xiǎng léi
chén léi
pī léi
hàn léi
wǔ léi
bào léi
shǒu léi
guà léi
guò léi
gàn léi
xīn léi
fēng léi
zhé léi
yún léi
shí léi
wén léi
jí léi
jī léi
hǒu léi
jiāo léi
dú léi
lóng léi
hōng léi
sǎo léi
qióng léi
bí léi
jiàn léi
qǐ léi
hū léi
pào léi
diàn léi
tíng léi
hàn léi
xùn léi
bēn léi
zhà léi
gǔn léi
yīn léi
tiān léi
zhuǎn léi
wén léi
chén léi
huǒ léi
fǎ léi
tà léi
qiāng léi
shuǐ léi
pī léi
dì léi
gàn léi
dà léi
kōng léi
pái léi
qīng léi
cí léi
chūn léi
bù léi
mèn léi
xióng léi
bēn léi
zhèn léi
chéng léi
tiě léi
ròu léi
ěr léi
dòng léi
bǎi léi
qián léi
gǔn léi
yù léi
yīn léi
fēng léi
⒈ 谓发出雷声。
引北周庾信《和李司录喜雨》诗：“离光初绕电，震气始乘雷。”
⒉ 谓车轮声有如雷鸣。
引《楚辞·九歌·东君》：“驾龙輈兮乘雷，载云旂兮委蛇。”
胡文英注：“乘雷，车乘之声如雷动也。”
[ chéng ]
1. 骑，坐：乘马。乘车。乘客。乘警。
2. 趁着，就着：乘便。乘机（趁着机会）。乘势。乘兴（xìng）。因利乘便。
3. 算术中指一个数使另一个数变成若干倍：乘法。乘幂（mì）。乘数。
4. 佛教的教派或教法：大乘。小乘。上乘。下乘。
5. 姓。
[ shèng ]
1. 古代称兵车，四马一车为一乘：乘舆。千乘之国。
2. 古代称四为乘：乘矢。乘壶。“以乘韦先牛十二犒师”。
3. 中国春秋时晋国的史书称“乘”，后通称一般的史书：史乘。野乘。
雷读音：léi1.带异性电的两块云相接近时放出闪电，闪电引起的高温使空气膨胀、水滴汽化而发生的强烈爆炸声。
2.一种爆炸性的武器：水～。地～。