chéng bēn
chéng xìn
chéng yīn
chéng shù
chéng guāi
chéng kè
chéng diàn
chéng jí
chéng kǎi
chéng jiàn
chéng líng
chéng xū
chéng yù
chéng kuài
chéng jiān
chéng jī
chéng lì
chéng xìng
chéng rén
chéng lù
chéng fǎ
chéng féi
chéng jiàn
chéng zhì
chéng zhèng
chéng shí
chéng wū
chéng biān
chéng huà
chéng shì
chéng lǐ
chéng gē
chéng lán
chéng kǎn
chéng zhān
chéng xiàn
chéng jià
chéng cè
chéng léi
chéng bēi
chéng lóng
chéng xuān
chéng wéi
chéng chuán
chéng fēng
chéng xiōng
shèng yú
chéng yú
chéng liáng
chéng sāi
chéng liú
chéng chá
chéng cōng
chéng jī
chéng qián
chéng bái
chéng qiě
chéng wù
chéng gāng
chéng yōng
chéng yún
chéng zhàng
chéng jū
chéng zhā
chéng hú
chéng qí
chéng miè
chéng chéng
chéng xí
chéng quán
chéng qiáo
chéng jí
chéng mǎ
chéng xián
chéng qiāo
chéng lù
chéng chǔ
chéng jǐng
chéng fú
chéng tián
chéng yì
chéng yù
chéng biàn
chéng líng
chéng chuán
chéng shèng
chéng luán
chéng jī
chéng chú
chéng mén
chéng dàn
chéng dù
chéng huáng
chéng chē
chéng yùn
chéng niè
chéng zhā
chéng diào
chéng xì
chéng xìn
chéng láo
chéng guǎng
chéng xià
chéng jiǎ
chéng qiū
chéng mù
chéng mì
chéng hào
chéng ní
chéng bǎo
chéng kōng
chéng qín
chéng chéng
chéng zuò
zhòng guǎng
tuī guǎng
lún guǎng
zhào guǎng
pǔ guǎng
yān guǎng
fán guǎng
mào guǎng
yán guǎng
liǎng guǎng
dōu guǎng
gāi guǎng
yòu guǎng
ruì guǎng
yuān guǎng
bāo guǎng
chōng guǎng
xī guǎng
dǎ guǎng
táo guǎng
cóng guǎng
fāng guǎng
héng guǎng
ráo guǎng
gāo guǎng
èr guǎng
zēng guǎng
xiū guǎng
ān guǎng
yǒu guǎng
xuān guǎng
xiá guǎng
kāi guǎng
bù guǎng
lǐng guǎng
kuān guǎng
fēng guǎng
fú guǎng
mí guǎng
yá guǎng
hào guǎng
zì guǎng
hú guǎng
èr guǎng
yīn guǎng
fū guǎng
shē guǎng
chéng guǎng
fàn guǎng
làng guǎng
kuò guǎng
shǎo guǎng
huī guǎng
shēn guǎng
⒈ 指春秋时楚王或主帅率领的兵车。参阅蓝永蔚《春秋时期的步兵》二。
引《左传·宣公十二年》：“楚子为乘广三十乘，分为左右。”
《左传·定公四年》：“子常奔郑，史皇以其乘广死。”
杨伯峻注：“楚王或主帅所率之兵车曰乘广。”
清钱谦益《送杨侍御休沐还武陵》诗：“五溪衣服云山别， 三楚兵车乘广同。”
[ chéng ]
1. 骑，坐：乘马。乘车。乘客。乘警。
2. 趁着，就着：乘便。乘机（趁着机会）。乘势。乘兴（xìng）。因利乘便。
3. 算术中指一个数使另一个数变成若干倍：乘法。乘幂（mì）。乘数。
4. 佛教的教派或教法：大乘。小乘。上乘。下乘。
5. 姓。
[ shèng ]
1. 古代称兵车，四马一车为一乘：乘舆。千乘之国。
2. 古代称四为乘：乘矢。乘壶。“以乘韦先牛十二犒师”。
3. 中国春秋时晋国的史书称“乘”，后通称一般的史书：史乘。野乘。
广读音：guǎng,ān[ guǎng ]1. 指面积、范围宽阔，与“狭”相对：宽广。广博。广义。广漠。广袤（东西称“广”，南北称“袤”，指土地面积）。广厦。
2. 多：大庭广众。
3. 扩大，扩充：推广。广开言路。