zhāo mèi
ǎn mèi
chén mèi
è mèi
màn mèi
yǐn mèi
yǎn mèi
míng mèi
zhuō mèi
gàng mèi
měng mèi
dùn mèi
méng mèi
yú mèi
yōu mèi
xūn mèi
guāi mèi
bǐ mèi
qī mèi
hóng mèi
yòu mèi
ā mèi
máng mèi
máng mèi
máng mèi
àn mèi
táo mèi
dù mèi
wú mèi
méng mèi
liáng mèi
qiǎn mèi
mí mèi
wàng mèi
yū mèi
àn mèi
máng mèi
tuì wèi
míng mèi
méng mèi
cǎo mèi
yǎo mèi
chén mèi
bù mèi
xiāo mèi
shào mèi
chán mèi
zào mèi
hūn mèi
rú mèi
yīn mèi
huāng mèi
líng mèi
àn mèi
mào mèi
ài mèi
shēn mèi
lǎo mèi
dāo mèi
zhì mèi
ǎi mèi
yā mèi
lún mèi
mán mèi
chōng mèi
lóng mèi
zhì mèi
shěn mèi
sān mèi
yì mèi
yí mèi
shī mèi
yí mèi
nuǎn mèi
jì mèi
xiōng mèi
gōng mèi
chè mèi
miǎo mèi
chōng mèi
qián mèi
yín mèi
guǎ mèi
ài mèi
huì mèi
yān mèi
chén mèi
méng mèi
chuǎn mèi
暧昧àimèi
(1) 昏暗;幽深
英dark;dim(2) 模糊;不清晰
英blured;fuzzy(3) 态度不明朗或行为不可告人
例暧昧态度英ambiguous;equivocal;dubious;obscure⒈ 含糊；模糊。
引汉蔡邕《释诲》：“若公子，所谓覩曖昧之利，而忘昭晢之害，专必成之功，而忽蹉跌之败者已。”
南朝宋刘义庆《幽明录》：“时笼月曖昧，见其面上黶深，目无瞳子。”
沙汀《还乡记》二二：“保长开始抱怨他的赌运，但他忽又暧昧地笑起来。”
⒉ 不光明的；不便公之于众的。
引明陆采《怀香记·鞫询香情》：“这曖昧之事，容得你见？”
沈从文《绅士的太太》：“这婶婶是年青女人，对于这暧昧情形有所窘迫，也感到无话可说了。”
含混不清、幽暗不明。
如：「他们之间似乎有暧昧的行为存在。」