huì rì
huì míng
huì míng
huì sè
huì guāng
huì xiǎo
huì hū
huì zhì
huì wàng
huì yùn
huì máng
huì xīn
huì méng
huì mò
huì yè
huì pò
huì yín
huì míng
huì àn
huì sè
huì jì
huì sè
huì méng
huì shí
huì jié
huì àn
huì yù
huì shì
huì nì
huì yān
huì máng
huì quē
huì àn
huì shuò
huì tāo
huì huì
huì wěi
huì sòng
huì jǐng
huì rù
huì zài
huì mì
huì wěi
huì zhuó
huì mèn
huì xiǎn
huì mèi
huì hēi
huì miè
huì cáng
huì huò
huì fú
huì sāi
huì qì
huì pì
huì zhì
huì wù
huì yǎng
huì míng
méng mèi
mí mèi
chuǎn mèi
àn mèi
xiōng mèi
yōu mèi
máng mèi
yí mèi
xūn mèi
bù mèi
guǎ mèi
ā mèi
rú mèi
ǎi mèi
è mèi
shēn mèi
huāng mèi
yòu mèi
táo mèi
líng mèi
chè mèi
lǎo mèi
nuǎn mèi
chén mèi
chán mèi
liáng mèi
bǐ mèi
zhì mèi
dāo mèi
yín mèi
àn mèi
yīn mèi
hūn mèi
cǎo mèi
shī mèi
chōng mèi
shào mèi
zhuō mèi
tuì wèi
dùn mèi
mào mèi
yú mèi
gàng mèi
hóng mèi
ài mèi
wú mèi
míng mèi
méng mèi
chén mèi
máng mèi
yā mèi
méng mèi
yì mèi
chōng mèi
ǎn mèi
wàng mèi
zhì mèi
shěn mèi
huì mèi
ài mèi
yǎo mèi
qiǎn mèi
xiāo mèi
qián mèi
chén mèi
máng mèi
méng mèi
dù mèi
yǐn mèi
mán mèi
guāi mèi
zào mèi
màn mèi
miǎo mèi
qī mèi
sān mèi
jì mèi
àn mèi
zhāo mèi
yū mèi
yí mèi
měng mèi
míng mèi
lóng mèi
yǎn mèi
lún mèi
gōng mèi
máng mèi
yān mèi
⒈ 昏暗，阴暗。
引南朝梁吴均《送柳吴兴竹亭集》诗：“躑躅牛羊下，晦昧崦嵫色。”
唐韩愈《谒衡岳庙遂宿岳寺题门楼》诗：“我来正逢秋雨节，阴气晦昧无清风。”
宋梅尧臣《日蚀》诗：“不觉有物来晦昧，团团一片如顽铜。”
清东轩主人《述异记·七洲洋中怪异》：“一夜阴云晦昧，星月无光。”
⒉ 犹愚昧。
引《尹文子》佚文：“专用聪明，则功不成；专用晦昧，则事必悖。”
《北齐书·文襄帝纪》：“彼当嗤僕之过迷，此亦笑君晦昧。”
⒊ 隐晦不明；模糊不清。
引宋张炎《词源·清空》：“词要清空，不要质实。清空则古雅峭拔，质实则凝涩涩晦昧。”
清纪昀《阅微草堂笔记·滦阳续录六》：“岁久，壁上霉迹隐隐成峰峦起伏之形……庙祝棋道士病其晦昧，使画工以墨钩勒，遂似削圆方竹。”
天色阴沉、昏暗。
晦huì(1)（名）夏历每月的末一天：～朔。(2)（形）昏暗；不明显：～涩｜隐～。(3)（名）夜晚：风雨如～。
昧读音：mèi1.糊涂；不明白：蒙～。愚～。素～平生（一向不认识）。
2.隐藏：拾金不～。～良心。
3.昏暗：幽～。
4.冒犯；冒昧：～死。