máng mèi
yǐn mèi
máng mèi
bǐ mèi
cǎo mèi
máng mèi
gàng mèi
shēn mèi
shī mèi
liáng mèi
rú mèi
yú mèi
yǎn mèi
xiōng mèi
miǎo mèi
wàng mèi
dāo mèi
huì mèi
huāng mèi
líng mèi
gōng mèi
lún mèi
yì mèi
àn mèi
hūn mèi
wú mèi
lǎo mèi
tuì wèi
mán mèi
qī mèi
jì mèi
ǎi mèi
qián mèi
àn mèi
xiāo mèi
chén mèi
měng mèi
zào mèi
yōu mèi
zhāo mèi
yū mèi
méng mèi
yān mèi
chōng mèi
ǎn mèi
yǎo mèi
mí mèi
shào mèi
hóng mèi
xūn mèi
è mèi
zhì mèi
dù mèi
yí mèi
méng mèi
guǎ mèi
chōng mèi
shěn mèi
yí mèi
zhuō mèi
máng mèi
mào mèi
míng mèi
dùn mèi
méng mèi
chè mèi
táo mèi
chán mèi
guāi mèi
sān mèi
lóng mèi
àn mèi
chén mèi
màn mèi
yīn mèi
ài mèi
méng mèi
ài mèi
bù mèi
yòu mèi
qiǎn mèi
chuǎn mèi
chén mèi
yín mèi
yā mèi
ā mèi
nuǎn mèi
zhì mèi
míng mèi
⒈ 蒙昧。厖，通“蒙”。
引唐柳宗元《天对》：“曶黑晣眇，往来屯屯，厖昧革化，惟元气存，而何为焉。”
王引之《经义述闻·尔雅上》：“厖，古读若蒙。”
1.石头大的样子。
2.古通“尨”。
3.丰厚；厚重。
4.有；拥有。
5.杂；乱。
6.长毛狗，亦泛指犬。
昧读音：mèi1.糊涂；不明白：蒙～。愚～。素～平生（一向不认识）。
2.隐藏：拾金不～。～良心。
3.昏暗：幽～。
4.冒犯；冒昧：～死。