méng yī
méng zhì
méng lóng
méng chōng
méng gū
méng méng
méng hǒng
méng qī
méng dùn
méng zé
méng mù
méng sòng
méng pí
méng miè
méng qī
méng téng
méng yì
méng miǎo
méng xué
méng gài
méng zá
méng róng
méng mèi
méng shī
méng yǎn
méng miàn
méng bǎo
mēng piàn
méng lóng
méng mò
méng chōng
měng hàn
méng mèi
méng gōng
méng sǒu
méng zhì
mēng shì
méng gǔ
méng huà
méng mò
méng ēn
méng jīn
méng méng
méng xìng
méng hòng
měng gǔ
méng yòu
méng yǒng
méng miè
méng mì
méng luò
méng ái
méng yǔ
méng zhào
méng tóng
méng zǐ
méng fá
méng shān
méng yǎng
méng lóng
méng jī
méng shí
méng sì
měng zú
méng guì
méng lún
méng méi
méng sǒu
méng huì
méng suō
méng hòu
méng gǔ
méng hàn
méng chén
méng bǐ
méng shòu
méng hóng
méng qì
méng dùn
méng tián
méng guǎn
méng fàn
méng méng
méng guì
méng ān
méng bì
měng dǒng
méng lóng
méng qiú
méng xiū
méng mí
méng hùn
méng zhèng
méng róng
méng yú
méng gòu
méng tóng
méng shú
méng mào
méng bèi
méng lì
méng zhí
méng yào
méng qì
méng fū
méng lòu
méng kuò
méng yuān
méng bì
méng xū
mēng sōng
mēng rán
méng mào
méng lóng
méng fù
méng mào
méng jiū
méng zhuāng
méng zòu
méng nàn
méng yī
méng shì
méng lóng
tuì wèi
yīn mèi
táo mèi
chuǎn mèi
huì mèi
àn mèi
yǐn mèi
méng mèi
méng mèi
guǎ mèi
chè mèi
yǎn mèi
liáng mèi
dùn mèi
qiǎn mèi
shěn mèi
ǎi mèi
méng mèi
máng mèi
yì mèi
lún mèi
ǎn mèi
zào mèi
chén mèi
sān mèi
zhuō mèi
jì mèi
shào mèi
ài mèi
chōng mèi
hóng mèi
líng mèi
nuǎn mèi
bù mèi
yín mèi
míng mèi
xūn mèi
wàng mèi
mí mèi
shī mèi
shēn mèi
zhì mèi
yòu mèi
xiāo mèi
chén mèi
yí mèi
yū mèi
xiōng mèi
měng mèi
yí mèi
guāi mèi
gōng mèi
yā mèi
hūn mèi
bǐ mèi
yǎo mèi
mán mèi
yōu mèi
àn mèi
méng mèi
dù mèi
chán mèi
máng mèi
yān mèi
rú mèi
máng mèi
lóng mèi
wú mèi
àn mèi
máng mèi
dāo mèi
mào mèi
lǎo mèi
chén mèi
qī mèi
ài mèi
qián mèi
zhāo mèi
ā mèi
è mèi
cǎo mèi
yú mèi
míng mèi
gàng mèi
huāng mèi
zhì mèi
màn mèi
miǎo mèi
chōng mèi
蒙昧méngmèi
(1) 指hAo86.未开化的原始状态
例蒙昧时代英uncultured;barbaric;uncivilized(2) 愚昧，不通事理
例蒙昧无知英ignorant;benighted;illiterate⒈ 昏昧；愚昧。
引《晋书·阮种传》：“臣诚蒙昧，所以为罪。”
唐罗隐《谗书·市赋》：“始先生以踊屨之讥革寡人之非，今先生以交易进退祛寡人之蒙昧。”
元刘壎《隐居通议·理学一》：“儿童初学，蒙昧未开，故瞢然无知。”
孙中山《兴中会宣言》：“下则蒙昧无知，鲜能远虑。”
⒉ 犹朦胧；迷糊。
引唐孟郊《卧病》诗：“倦寝意蒙昧，强言声幽柔。”
瞿秋白《饿乡纪程》一：“蒙昧也人生，霎时间浮光掠影。”
1. 目不明。 汉蔡邕《瞽师赋》：“夫何矇昧之瞽兮，心穷忽以鬱伊。”
⒊ 未开化的原始状态。
引《三国志·蜀志·郤正传》：“昔在鸿荒，矇眛肇初，三皇应籙，五帝承符。”
《辛亥革命前十年间时论选集·教育泛论》：“处文明灿烂之世界，而犹欲袭用矇昧之旧俗，是非颠倒，孰有过於是者乎！”
濛昧：迷茫，昏暗。 晋张载《霖雨》诗：“零雨餘旬朔，濛昧日夜坠。”
昏暗不明。
1. 没有知识，愚昧：启蒙。发蒙。蒙昧。
2. 遮盖起来：蒙罩。蒙子。蒙蔽。
3. 受：承蒙。蒙难。蒙尘。蒙垢。
4. 形容雨点细小：蒙蒙细雨。
5. 姓。
6. 同“艨”。
昧读音：mèi1.糊涂；不明白：蒙～。愚～。素～平生（一向不认识）。
2.隐藏：拾金不～。～良心。
3.昏暗：幽～。
4.冒犯；冒昧：～死。