táo mèi
guāi mèi
méng mèi
chè mèi
yí mèi
yǐn mèi
sān mèi
yòu mèi
tuì wèi
méng mèi
guǎ mèi
lóng mèi
àn mèi
zhì mèi
cǎo mèi
yā mèi
méng mèi
chén mèi
qián mèi
liáng mèi
yín mèi
ài mèi
bǐ mèi
shěn mèi
yú mèi
màn mèi
ài mèi
lún mèi
huì mèi
lǎo mèi
xiāo mèi
měng mèi
dùn mèi
àn mèi
méng mèi
zào mèi
míng mèi
qī mèi
hūn mèi
chén mèi
nuǎn mèi
dāo mèi
yū mèi
mào mèi
mán mèi
bù mèi
xūn mèi
zhāo mèi
yǎo mèi
è mèi
yān mèi
wú mèi
gàng mèi
xiōng mèi
líng mèi
huāng mèi
ā mèi
chōng mèi
àn mèi
wàng mèi
mí mèi
hóng mèi
ǎi mèi
míng mèi
yì mèi
shào mèi
máng mèi
máng mèi
yōu mèi
dù mèi
rú mèi
zhuō mèi
shēn mèi
máng mèi
chōng mèi
qiǎn mèi
máng mèi
chán mèi
chuǎn mèi
jì mèi
yí mèi
miǎo mèi
chén mèi
yīn mèi
shī mèi
zhì mèi
yǎn mèi
gōng mèi
ǎn mèi
⒈ 愚昧。亦用为谦词。
⒉ 不明。
引宋范仲淹《上执政书》：“权贵之子，鲜离上国，周旋百司之务，懵昧四方之事。”
清龚自珍《上国史总裁提调总纂书》：“惟此类语言文字，求之亲到其地者，尚或懵昧，答不中问，可知从事铅槧之难。”
懵měng（形）懵懂；糊涂；不明事理。
昧读音：mèi1.糊涂；不明白：蒙～。愚～。素～平生（一向不认识）。
2.隐藏：拾金不～。～良心。
3.昏暗：幽～。
4.冒犯；冒昧：～死。