àn mèi
chè mèi
liáng mèi
ài mèi
shěn mèi
huāng mèi
qiǎn mèi
zhāo mèi
xiāo mèi
lǎo mèi
chán mèi
guāi mèi
hóng mèi
qián mèi
mí mèi
méng mèi
àn mèi
táo mèi
gàng mèi
shēn mèi
àn mèi
máng mèi
měng mèi
chén mèi
yú mèi
gōng mèi
màn mèi
yì mèi
yí mèi
zhì mèi
yòu mèi
máng mèi
méng mèi
ǎn mèi
zhì mèi
chuǎn mèi
è mèi
ǎi mèi
chōng mèi
méng mèi
míng mèi
xūn mèi
wú mèi
méng mèi
yū mèi
yǎo mèi
máng mèi
míng mèi
shào mèi
jì mèi
líng mèi
yín mèi
yǐn mèi
dù mèi
huì mèi
dāo mèi
zào mèi
yīn mèi
ài mèi
yā mèi
guǎ mèi
lún mèi
yǎn mèi
rú mèi
yí mèi
qī mèi
hūn mèi
chén mèi
miǎo mèi
shī mèi
mán mèi
zhuō mèi
xiōng mèi
chōng mèi
yān mèi
nuǎn mèi
bǐ mèi
cǎo mèi
bù mèi
lóng mèi
ā mèi
chén mèi
wàng mèi
mào mèi
yōu mèi
máng mèi
sān mèi
tuì wèi
dùn mèi
梼昧táomèi
(1) 愚昧无知
英stupid and ignorant⒈ 愚昧。多作自谦之辞。
引晋郭璞《＜尔雅＞序》：“璞不揆擣昧，少而习焉。”
宋欧阳修《南省试策第五道》：“猥惟檮昧之微，举皆管浅之説。”
王闿运《拟李鸿章陈苗事折子》：“统兵大臣畏避事之名，故兵挫而不退，愚臣檮昧窃有疑焉。”
无知愚昧。
1. 〔梼杌〕ａ．古代传说中的恶兽；ｂ．古代传说中的恶人；ｃ．中国春秋时楚国的史书。
2. 〔梼昧〕愚昧无知。
3. （檮）
昧读音：mèi1.糊涂；不明白：蒙～。愚～。素～平生（一向不认识）。
2.隐藏：拾金不～。～良心。
3.昏暗：幽～。
4.冒犯；冒昧：～死。