tǔ hòu
tǔ fěi
tǔ fán
tǔ gǔ
tǔ yùn
tǔ gǔ
tǔ chóng
tǔ xíng
tǔ zhū
tǔ fù
tǔ jūn
tǔ sī
tǔ jū
tǔ fǒu
tǔ yíng
tǔ fú
tǔ cí
tǔ jiào
tǔ jiàn
tǔ zhōng
tǔ bēng
tǔ xù
tǔ zhù
tǔ lì
tǔ kēng
tǔ mài
tǔ shè
tǔ guì
tǔ nì
tǔ jiē
tǔ nán
tǔ jīng
tǔ fù
tǔ chāng
tǔ fēng
tǔ huáng
tǔ kuài
tǔ guó
tǔ fáng
tǔ yàn
tǔ huà
tǔ fàn
tǔ fú
tǔ yí
tǔ bù
tǔ kàng
tǔ rén
tǔ fāng
tǔ àng
tǔ cáng
tǔ duàn
tǔ qiāng
tǔ fǎ
tǔ bái
tǔ niú
tǔ féi
tǔ chǎng
tǔ jū
tǔ chéng
tǔ gòng
tǔ yàn
tǔ pō
tǔ bó
tǔ mín
tǔ jiāng
tǔ cuò
tǔ huà
tǔ yān
tǔ zhù
tǔ chēng
tǔ huà
tǔ bǐ
tǔ bāo
tǔ kòu
tǔ qì
tǔ huī
tǔ gěng
tǔ hòu
tǔ bào
tǔ gōng
tǔ bō
tǔ kē
tǔ yīn
tǔ qū
tǔ pào
tǔ zhòng
tǔ sēng
tǔ liū
tǔ jì
tǔ pī
tǔ héng
tǔ gāo
tǔ zào
tǔ yáo
tǔ wù
tǔ jiè
tǔ qiāng
tǔ biē
tǔ huáng
tǔ shān
tǔ zhé
tǔ liè
tǔ máo
tǔ sú
tǔ jī
tǔ qí
tǔ jìn
tǔ xìng
tǔ láo
tǔ bà
tǔ tián
tǔ mù
tǔ kōng
tǔ yī
tǔ kàng
tǔ jiē
tǔ guǐ
tǔ péi
tǔ xíng
tǔ lóu
tǔ lǐ
tǔ píng
tǔ huò
tǔ sù
tǔ lóng
tǔ jūn
tǔ xíng
tǔ jiǔ
tǔ diào
tǔ liàn
tǔ pēi
tǔ chòng
tǔ jìng
tǔ gǔ
tǔ bā
tǔ kǎn
tǔ fèn
tǔ céng
tǔ wán
tǔ dì
tǔ fēng
tǔ yǒng
tǔ mán
tǔ píng
tǔ bù
tǔ yuè
tǔ gǔ
tǔ gǒu
tǔ ní
tǔ zhǎng
tǔ tàn
tǔ chē
tǔ qiáng
tǔ zhī
tǔ lì
tǔ gǎng
tǔ jiāng
tǔ shēn
tǔ fǔ
tǔ bāng
tǔ cán
tǔ láng
tǔ xiāo
tǔ jiāng
tǔ gāng
tǔ gē
tǔ dì
tǔ dùn
tǔ kǒu
tǔ gěng
tǔ náng
tǔ sè
tǔ mù
tǔ tán
tǔ tóu
tǔ gùn
tǔ chǔ
tǔ jìng
tǔ huī
tǔ bīng
tǔ yù
tǔ ǒu
tǔ lóng
tǔ yǔ
tǔ guài
tǔ quǎn
tǔ máo
tǔ xíng
tǔ wèi
tǔ yǔ
tǔ shì
tǔ ròu
tǔ gǎi
tǔ gǔ
tǔ náng
tǔ zuò
tǔ chéng
tǔ biē
tǔ yǔ
tǔ gōng
tǔ guī
tǔ jí
tǔ mó
tǔ gōng
tǔ háo
tǔ wū
tǔ rǎng
tǔ lì
tǔ dòu
tǔ fén
tǔ chǎn
tǔ fān
tǔ wáng
tǔ qiáng
tǔ fēng
tǔ kù
比喻崩溃破败，无法收拾。
⒈ 比喻崩溃破败，无法收拾。
引《史记·平津侯主父列传》：“臣闻天下之患在於土崩，不在於瓦解，古今一也。何谓土崩， 秦之末世是也。”
晋葛洪《抱朴子·君道》：“心苞万篇之诵，口播涛波之辩，犹无补於土崩，不救乎瓦解也。”
唐胡曾《武昌》诗：“王濬戈鋋发上流， 武昌鸿业土崩秋。”
宋苏辙《论兰州等地状》：“然而边人愤怨，天下咨嗟，土崩之忧，企足可待。”
清魏源《圣武记》卷七：“众土崩， 苗乘势四面蹂躪， 福寧仅身免。”
原指土石崩落、毁坏。比喻崩溃破败，无法收拾。
土tǔ(1)（名）本义：泥土；土壤：黄～｜黏～｜～山。(2)（名）土地。(3)（副）本地的；地方的：～特产｜～俗。(4)（名）指我国民间沿用的生产技术和有关的设备、产品、人员等：～方｜～招儿。(5)（形）不合潮流；不开通：～气。(6)（名）未熬制的鸦片：烟～。(7)姓。
崩读音：bēng[ bēng ]1. 倒塌：崩塌。崩坍。崩毁。崩解（）。崩溃。崩决。崩颓。分崩离析。
2. 破裂：崩裂。把气球吹崩了。
3. 崩裂的东西击中：放爆竹崩了手。
4. 败坏：礼坏乐（）崩。
5. 称枪毙：拉出去崩了。
6. 君主时代称帝王死：驾崩。