qíng hèn
chóu hèn
bǎi hèn
jí hèn
bào hèn
fā hèn
cái hèn
zǔ hèn
cán hèn
jī hèn
wǎn hèn
cāi hèn
jī hèn
niǔ hèn
kǔ hèn
chēn hèn
duì hèn
suān hèn
chēn hèn
zhuī hèn
gěng hèn
gǔ hèn
dào hèn
fēng hèn
cǎn hèn
cháng hèn
nù hèn
jīng hèn
wéi hèn
zēng hèn
yuān hèn
tòng hèn
jiě hèn
yǐn hèn
bié hèn
jì hèn
kè hèn
tūn hèn
qiè hèn
yí hèn
hòu hèn
āi hèn
fèn hèn
jì hèn
liàn hèn
fēi hèn
gù hèn
ào hèn
dǔ hèn
gǎn hèn
xiū hèn
sù hèn
lí hèn
mào hèn
qì hèn
dù hèn
yí hèn
xián hèn
pò hèn
sān hèn
chuàng hèn
dài hèn
hán hèn
yōu hèn
guài hèn
yì hèn
jī hèn
hàn hèn
dìng hèn
xīn hèn
xián hèn
juàn hèn
nǎo hèn
chūn hèn
tòng hèn
huái hèn
bào hèn
chù hèn
rú hèn
àn hèn
chóu hèn
jī hèn
jì hèn
yàng hèn
fèn hèn
zèng hèn
jì hèn
kě hèn
yàn hèn
shěn hèn
huǐ hèn
zhòng hèn
kuì hèn
jì hèn
chàng hèn
tàn hèn
shēn hèn
fù hèn
nǎo hèn
dú hèn
yǐn hèn
xuě hèn
wǔ hèn
chóu hèn
kǎi hèn
huì hèn
liú hèn
jiā hèn
yú hèn
qiào hèn
qī hèn
qī hèn
hài hèn
sī hèn
bēi hèn
yuàn hèn
恼恨nǎohèn
(1) 恼火怨恨
例他对这事十分恼恨英hate;resent;be irritated and full of grievances⒈ 愤怒怨恨。
引《水浒传》第二一回：“若是今夜兜得他住，那人恼恨都忘了。且又和他缠几时，却再商量。”
清程麟《此中人语·倚屏美人图》：“肯笑笑价值千金。无语无言，恼恨何人？”
杜鹏程《在和平的日子里》第三章：“牙咬得格格响，恼恨梁建的感情在胸中飞滚。”
恼怒怨恨。
恼nǎo(1)（动）生气：～恨｜别～。(2)（动）烦闷；心里不痛快：苦～。
恨读音：hèn恨hèn(1)（动）仇视；怨恨：～入骨髓｜～之入骨。(2)（动）悔恨；不称心：～事｜遗～。