jiǎ dào
jiǎ xìn
jiǎ zhōu
jiǎ fú
jiǎ mín
jiǎ shòu
jiǎ bàn
jiǎ yāng
jiǎ lì
jiǎ yīng
gǔ mǎ
jiǎ yù
jiǎ jì
jiǎ fú
jiǎ fēng
jiǎ gōng
jiǎ chóu
jiǎ yù
jiǎ chéng
jiǎ dào
gǔ yòng
jiǎ qí
jiǎ qī
jiǎ chǔ
gǔ hài
jiǎ shāng
jiǎ dài
jiǎ diàn
jiǎ qū
jiǎ kuài
jiǎ huì
jiǎ zhōu
jiǎ shù
jiǎ hú
jiǎ sì
jiǎ zēng
jiǎ ér
jiǎ yǒng
jiǎ xī
jiǎ fàn
jiǎ tián
jiǎ fān
jiǎ shì
jiǎ sūn
jiǎ kè
jiǎ qū
jiǎ guān
gǔ rén
jiǎ guō
jiǎ gé
jiǎ shēng
jiǎ yú
jiǎ xuàn
jiǎ guì
jiǎ shī
jiǎ xuàn
jiǎ bó
gǔ huò
jiǎ zhōng
tóng shù
xiǎo shù
jiān shù
yān shù
bì shù
fàn shù
mù shù
juē shù
jiāo shù
pú shù
ér shù
zhí shù
jué shù
zéi shù
tóng shù
sī shù
jí shù
nèi shù
jiǎ shù
qiáo shù
héng shù
qiáng shù
huàn shù
pǐ shù
zōu shù
jiǎo shù
tī shù
sì shù
qún shù
nì shù
nà shù
qī shù
ráo shù
ān shù
fù shù
bī shù
quán shù
niè shù
yǎn shù
zǎng shù
dào shù
jié shù
tī shù
jìn shù
kuáng shù
biāo shù
cūn shù
èr shù
fà shù
jié shù
chán shù
chù shù
dāng shù
hūn shù
huá shù
jiàn shù
bì shù
jiàn shù
⒈ 亦作“贾竪”。旧时对商人的贱称。
引《史记·魏其武安侯列传》：“今人毁君，君亦毁人，譬如贾竖女子争言，何其无大体也。”
《汉书·张良传》：“臣闻其将屠者子，贾竖易动以利。”
颜师古注：“商贾之人志无远大，譬犹僮竖，故云贾竖。”
唐范摅《云溪友议》卷二：“庸陋贾竪，长养虽在中华，但闻土地所宜，不识诗书之义。”
清姚鼐《咏古》：“如何桑与孔，贾竖充簪缨。”
清俞蛟《梦厂杂著·春明丛说上·叶子春传》：“鄙哉， 子春之为人也！身列青衿，乞怜於贾竖。”
辱骂商人的话。
1. 姓。
竖读音：shù竖(1)（形）跟地面垂直的：～井。(2)（形）从上到下的；从前到后的：画一条～线｜～着再挖一道沟。(3)（动）使物体跟地面垂直：～电线杆。(4)（名）（～儿）汉字的笔画；形状是“｜”。(5)〈书〉（名）年轻的仆人：～子。