jiǎ mín
gǔ rén
jiǎ fān
jiǎ qí
jiǎ chóu
jiǎ diàn
jiǎ shī
jiǎ kuài
jiǎ shēng
jiǎ yǒng
jiǎ gé
gǔ huò
jiǎ yú
jiǎ shì
jiǎ zhōng
gǔ yòng
jiǎ bàn
jiǎ shù
jiǎ sūn
jiǎ shòu
jiǎ ér
jiǎ gōng
jiǎ qū
jiǎ xī
jiǎ fēng
jiǎ jì
jiǎ bó
jiǎ shāng
jiǎ hú
jiǎ dài
jiǎ kè
jiǎ zhōu
jiǎ qū
jiǎ guō
jiǎ lì
jiǎ zēng
jiǎ xuàn
jiǎ qī
gǔ mǎ
gǔ hài
jiǎ zhōu
jiǎ chéng
jiǎ yāng
jiǎ yīng
jiǎ dào
jiǎ yù
jiǎ fàn
jiǎ yù
jiǎ chǔ
jiǎ tián
jiǎ xuàn
jiǎ fú
jiǎ guān
jiǎ xìn
jiǎ sì
jiǎ fú
jiǎ huì
jiǎ dào
jiǎ guì
āi chǔ
chuí chǔ
suān chǔ
zhāng chǔ
jǐ chǔ
jī chǔ
cōng chǔ
bǎng chǔ
dào chǔ
cháng chǔ
bà chǔ
èr chǔ
xīn chǔ
sù chǔ
jiàn chǔ
kǔ chǔ
cún chǔ
qīng chu
qí chǔ
xīn chǔ
qī chǔ
chuàng chǔ
chóu chǔ
péng chǔ
zǔ chǔ
hè chǔ
chen chǔ
xīn chǔ
xiàn chǔ
jīng chǔ
qiáo chǔ
kǎo chǔ
fán chǔ
chuàng chǔ
cǎn chǔ
sān chǔ
huá chǔ
tòng chǔ
bēi chǔ
jiǎ chǔ
huī chǔ
shù chǔ
héng chǔ
wú chǔ
sàn chǔ
biān chǔ
xī chǔ
tà chǔ
zé chǔ
huān chǔ
xī chǔ
hán chǔ
cuò chǔ
cè chǔ
jí chǔ
kǎo chǔ
píng chǔ
zhàng chǔ
xià chǔ
huāng chǔ
nán chǔ
mán chǔ
shāng chǔ
jùn chǔ
jī chǔ
chuí chǔ
liǎng chǔ
chuí chǔ
jiǎ chǔ
páng chǔ
jùn chǔ
shēn chǔ
kù chǔ
zhēn chǔ
jiǎ chǔ
běi chǔ
⒈ 槚楚，古代木制刑具。用以笞打。贾，通“檟”。参见“檟楚”。
引宋俞文豹《吹剑四录》：“状谓本学规罚，其第一等屏斥，已该流罪，情重者贾楚，视流罪有加，今子冲等诬服之罪，不应流以上罪。”
1. 姓。
楚读音：chǔ楚chǔ(1)（形）〈书〉痛苦：苦～。(2)（名）牡荆；落叶灌木；开青色或紫色的穗状小花；鲜叶供药用。(3)古国名。在今湖南；湖北一带；战国七雄之一：～国。(4)姓。