tóng yáng
tóng chǐ
tóng nián
tóng guàn
tóng wán
tóng shān
tóng kū
tóng jiǎo
tóng méng
tóng guān
tóng yá
tóng sì
tóng láng
tóng gē
tóng mù
tóng mù
tóng guān
tóng yáo
tóng róng
tóng lì
tóng pú
tóng yǔ
tóng hái
tóng cháng
tóng yáo
tóng shǒu
tóng chèn
tóng nǚ
tóng mǎ
tóng miào
tóng sǒu
tóng xī
tóng zhuāng
tóng ruò
tóng jī
tóng dié
tóng rú
tóng zǐ
tóng xué
tóng nán
tóng wū
tóng zhì
tóng yán
tóng gǔ
tóng ér
tóng yán
tóng yǎng
tóng gōng
tóng shēn
tóng xīn
tóng hūn
tóng qù
tóng láng
tóng diān
tóng liàn
tóng yú
tóng lì
tóng tǔ
tóng shù
tóng juàn
tóng qiè
tóng niú
tóng tóng
tóng sūn
tóng tū
tóng zhēn
mù shù
quán shù
yān shù
jiǎo shù
kuáng shù
jiàn shù
fàn shù
ráo shù
biāo shù
huàn shù
qī shù
pú shù
jìn shù
xiǎo shù
nèi shù
zǎng shù
fù shù
bì shù
jiāo shù
chán shù
sī shù
chù shù
qún shù
jué shù
zhí shù
zōu shù
héng shù
pǐ shù
jiǎ shù
bì shù
cūn shù
jiān shù
huá shù
tóng shù
fà shù
sì shù
dào shù
nì shù
niè shù
qiáo shù
yǎn shù
ān shù
nà shù
qiáng shù
dāng shù
jiàn shù
èr shù
tī shù
ér shù
hūn shù
zéi shù
tóng shù
tī shù
jí shù
jié shù
juē shù
bī shù
jié shù
⒈ 未成年的宦官。
引《周礼·天官·内竖》“内竖” 汉郑玄注：“使童竖通王内外之命，给小事者，以其无与为礼，出入便疾也。”
唐玄应《一切经音义》卷二五：“童竖，寺人未冠者之名也。”
⒉ 小孩。
引晋张载《七哀诗》之一：“蒙蘢荆棘生，蹊逕登童竖。”
唐刘知几《史通·言语》：“至如《鶉賁》、《鸜鵒》，童竖之謡也。”
童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。
竖读音：shù竖(1)（形）跟地面垂直的：～井。(2)（形）从上到下的；从前到后的：画一条～线｜～着再挖一道沟。(3)（动）使物体跟地面垂直：～电线杆。(4)（名）（～儿）汉字的笔画；形状是“｜”。(5)〈书〉（名）年轻的仆人：～子。