chǐ hán
shuāng hán
cè hán
qiú hán
qīng hán
zhú hán
dú hán
lǐn hán
dǎn hán
nuǎn hán
shěn hán
xīn hán
cháo hán
yīn hán
sàn hán
nuè hán
qīng hán
dì hán
nuǎn hán
dōng hán
zhèn hán
jiā hán
zhōng hán
qí hán
ào hán
fēng hán
yán hán
niàng hán
jiě hán
kù hán
chì hán
suān hán
xù hán
fēng hán
jù hán
qī hán
mào hán
qǐ hán
chūn hán
líng hán
bīng hán
zhān hán
wù hán
hè hán
shǔ hán
qiú hán
xuān hán
jī hán
chōng hán
wǎn hán
jiā hán
zhǐ hán
dàng hán
guǎng hán
hù hán
sī hán
yíng hán
qiào hán
lù hán
nèn hán
yǔ hán
wēn hán
bó hán
chù hán
xū hán
jiè hán
dǎng hán
suì hán
bì hán
kū hán
pín hán
tāng hán
qū hán
yàn hán
liè hán
chěng hán
pō hán
měng hán
huāng hán
wēi hán
néng hán
dān hán
yú hán
xīn hán
chōng hán
cán hán
kǔ hán
lóng hán
nài hán
jī hán
fàn hán
shèng hán
nuǎn hán
gāo hán
dà hán
bāo hán
gū hán
wéi hán
pò hán
pì hán
dòng hán
wǎn hán
jiāo hán
jí hán
shāng hán
shòu hán
yù hán
xiǎo hán
nèi hán
qí hán
jiāo hán
fáng hán
níng hán
chū hán
shāng hán
⒈ 闭寒。谓不得见日，极为寒冷。
引《左传·昭公四年》：“其藏冰也，深山穷谷，固阴冱寒，於是乎取之。”
杜预注：“冱，闭也。”
孔颖达疏：“牢阴闭寒，言其不得见日，寒甚之处。”
宋范仲淹《邓州谢上表》：“臣以患肺久深，每秋必发，求去冱寒之地，以就便安之所，庶近医药，存养晚年。”
《续资治通鉴·宋真宗咸平二年》：“杨延朗集丁壮护守，时冱寒， 延朗命汲水注城外，及旦，冰坚不可攻， 辽师解去。”
⒉ 沍寒：寒气凝结。谓极为寒冷。
引《左传·昭公四年》：“其藏冰也，深山穷谷，固阴沍寒，於是乎取之。”
沍，一本作“冱”。 三国魏曹操《明罚令》：“且北方沍寒地，老少羸弱，将有不堪之患。”
《明史·魏时亮传》：“十月初，詔停日讲。 时亮率同列言天未沍寒，不宜遽輟。”
李大钊《青春》：“冰雪沍寒之天，一幻而为百卉昭苏之天矣。”
寒气冻结。
1.冻：清泉～而不流。
2.闭塞。
寒读音：hán寒hán(1)（形）冷（跟‘暑’相对）：～冬｜～风｜天～地冻｜受了一点～。(2)（形）害怕；畏惧：心～｜胆～。(3)（形）穷困：贫～｜～素（旧时形容穷苦的读书人家）。