nuǎn hán
fēng hán
shěn hán
měng hán
yǔ hán
dàng hán
yíng hán
dān hán
zhǐ hán
huāng hán
xū hán
zhōng hán
néng hán
suān hán
chūn hán
dǎn hán
tāng hán
jiè hán
mào hán
cè hán
líng hán
pì hán
chì hán
cháo hán
dǎng hán
dà hán
jí hán
jiā hán
fēng hán
pín hán
xuān hán
jiā hán
qū hán
nuǎn hán
nài hán
ào hán
qiú hán
qiào hán
kǔ hán
kù hán
chōng hán
dì hán
bì hán
kū hán
sàn hán
qí hán
qī hán
qīng hán
yú hán
wù hán
nèn hán
nèi hán
cán hán
bīng hán
chù hán
lǐn hán
wēn hán
lóng hán
niàng hán
chōng hán
xù hán
qīng hán
jù hán
gū hán
yīn hán
wēi hán
shāng hán
chǐ hán
yán hán
zhú hán
wǎn hán
zhān hán
shèng hán
guǎng hán
gāo hán
qǐ hán
jī hán
xīn hán
wéi hán
shāng hán
chū hán
bāo hán
níng hán
shuāng hán
fáng hán
jiāo hán
bó hán
pō hán
pò hán
hè hán
jiě hán
lù hán
hù hán
nuè hán
dú hán
suì hán
shòu hán
nuǎn hán
yù hán
xīn hán
xiǎo hán
shǔ hán
yàn hán
fàn hán
qiú hán
wǎn hán
sī hán
chěng hán
jī hán
dòng hán
zhèn hán
jiāo hán
dōng hán
liè hán
qí hán
⒈ 犹寒暄。谓谈天气和饮食起居之类的应酬话。
引《南史·蔡撙传》：“自詹事以下咸来造謁……及其引进，但暄寒而已，此外无復餘言。”
唐徐凝《奉和鹦鹉》：“毛羽曾经剪处残，学人言语道暄寒。”
⒉ 犹寒暑。亦指年岁。
引《梁书·王僧孺传》：“近别之后，将隔暄寒，思子为劳。”
《陈书·徐陵传》：“况吾生离死别，多歷暄寒，孀室婴儿，何可言念！”
唐黄滔《刑部郑郎中启》：“遂使一换暄寒，三更扬歷。”
暄xuān(1)（形）〈书〉（太阳）温暖。(2)（形）〈方〉物体内部空隙多而松软。
寒读音：hán寒hán(1)（形）冷（跟‘暑’相对）：～冬｜～风｜天～地冻｜受了一点～。(2)（形）害怕；畏惧：心～｜胆～。(3)（形）穷困：贫～｜～素（旧时形容穷苦的读书人家）。