tán zhōu
tán xì
tán jià
tán jué
tán biàn
tán fēi
tán huà
tán lǐ
tán jī
tán jù
tán yán
tán chēng
tán cí
tán zī
tán cháo
tán jī
tán dào
tán cóng
tán kè
tán fēng
tán yì
tán yōu
tán wù
tán kuǎn
tán xuán
tán xiè
tán jiàn
tán jiāo
tán chán
tán tǔ
tán jīng
tán fǎng
tán biàn
tán sù
tán tuō
tán xū
tán xìng
tán gǔ
tán lào
tán gòu
tán píng
tán xí
tán yíng
tán yǔ
tán yàn
tán xīn
tán zhù
tán xù
tán yǎn
tán cì
tán lùn
tán bǐng
tán tán
tán róng
tán pái
tán yì
tán pàn
tán xuè
tán bīng
tán nián
tán xiào
tán sēng
tán qǐ
tán fēng
tán liào
tán duì
tán jīn
tán tiān
tán bó
tán miào
tán jiǎng
tán kōng
tán xiào
tán cí
tán jiàn
tán niáng
tán gōng
tán zhǔ
tán bīn
tán yǒng
tán shuō
⒈ 古人清谈时所执的麈尾。
引宋黄庭坚《次韵奉送公定》：“每来促谈麈，风生庭竹枝。”
史容注：“鹿之大者曰麈，羣鹿随之，视麈尾所转，故谈者挥之。”
清孔尚任《桃花扇·截矶》：“将帅随谈麈，风云指义旗。”
⒉ 指清谈。
引宋陈造《夜宿商卿家》诗：“更喜良宵共谈麈，几烦亲手剪灯花。”
元袁桷《尚尊赐张上卿薛玄卿赋诗次韵》之二：“静夜屡陪谈麈乐，灯摇寒烬目摇光。”
明笑花主人《＜今古奇观＞序》：“即空观主人壶矢代兴，爰有《拍案惊奇》两刻，颇费搜获，足供谈麈。”
谈话时手上所拿的拂尘。
谈(1)（动）说话或讨论：～论｜～心。(2)（名）所说的话：高～｜奇～。(3)（Tán）姓。
麈读音：zhǔ麈zhǔ（名）古书上指鹿一类的动物；尾巴可以当做拂尘。