tán cì
tán jiǎng
tán pàn
tán cháo
tán bīng
tán jīn
tán lǐ
tán kōng
tán xì
tán bó
tán jiàn
tán huà
tán xiào
tán jù
tán bīn
tán gòu
tán nián
tán bǐng
tán shuō
tán fēi
tán xuè
tán dào
tán cí
tán xiào
tán gǔ
tán yì
tán yǔ
tán zhù
tán jiāo
tán miào
tán sēng
tán tiān
tán xuán
tán xiè
tán liào
tán yán
tán zhōu
tán xīn
tán jiàn
tán píng
tán yíng
tán yàn
tán xù
tán kuǎn
tán chēng
tán xū
tán niáng
tán fēng
tán zī
tán qǐ
tán wù
tán jī
tán jīng
tán zhǔ
tán duì
tán tuō
tán fēng
tán gōng
tán biàn
tán róng
tán jué
tán lào
tán pái
tán jià
tán lùn
tán yōu
tán biàn
tán jī
tán yǒng
tán yǎn
tán chán
tán tǔ
tán tán
tán kè
tán fǎng
tán cóng
tán yì
tán xìng
tán sù
tán cí
tán xí
nuǎn fēng
yù fēng
zhēn fēng
shǐ fēng
xiàn fēng
cuī fēng
chù fēng
jiān fēng
cí fēng
bīng fēng
fēi fēng
xiù fēng
dí fēng
gāng fēng
mào fēng
bǐ fēng
qián fēng
jiān fēng
chū fēng
cáng fēng
tán fēng
kǒu fēng
qián fēng
ruì fēng
cí fēng
yīng fēng
biàn fēng
lì fēng
lùn fēng
huà fēng
cí fēng
qí fēng
jìn fēng
zǎn fēng
jī fēng
yíng fēng
zhōng fēng
zhēng fēng
tuī fēng
kuáng fēng
chài fēng
qīng fēng
xiān fēng
shén fēng
cuò fēng
yǎn fēng
xiān fēng
jūn fēng
xié fēng
zhuī fēng
biān fēng
zéi fēng
máng fēng
zhèng fēng
shé fēng
cái fēng
dāng fēng
wèi fēng
jiàn fēng
dāo fēng
qiān fēng
piān fēng
kāi fēng
pī fēng
jí fēng
lěng fēng
chán fēng
jiāo fēng
dūn fēng
shé fēng
léi fēng
è fēng
ruì fēng
lián fēng
chōng fēng
è fēng
zhuī fēng
shuāng fēng
hái fēng
bì fēng
谈锋tánfēng
(1) 言谈的劲头
例宾主谈锋敌两都。——苏轼《刁景纯席上和谢生》英volubility;eloquence⒈ 言谈的锋芒。
引宋欧阳修《韩公阅古堂》诗：“酒令列诸将，谈锋摧辩客。”
《儿女英雄传》第七回：“这位穿红的姑娘的谈锋，本领，性格儿，众位也都领教过了。”
叶圣陶《城中·双影》：“爽利的谈锋变得钝了，说了几句之后，往往突然顿住，似乎还得思索的样子。”
⒉ 谈话的锋芒所向。
引胡也频《到莫斯科去》十三：“所以他接着又问了许多，而且把谈锋一转到政治上，他的意见越多了。”
⒊ 谈话的劲头。
引清赵翼《子才过访草堂》诗：“醉后起谈锋，巖电目炯然。”
《二十年目睹之怪现状》第八二回：“喜得他谈锋极好，和他谈谈，倒大可以解闷。”
冰心《冬儿姑娘·我们太太的客厅》：“他虽然年轻，谈锋却健。”
言辞锐利。
谈(1)（动）说话或讨论：～论｜～心。(2)（名）所说的话：高～｜奇～。(3)（Tán）姓。
锋读音：fēng锋fēng(1)（名）（刀、剑等）锐利或尖端的部分：词～。(2)（名）在前列带头的（多指军队）：冲～陷阵。