tán xí
tán fǎng
tán róng
tán duì
tán yǔ
tán shuō
tán yǎn
tán bīn
tán yōu
tán xuè
tán nián
tán xù
tán zhù
tán xìng
tán tuō
tán jīng
tán yì
tán kè
tán gòu
tán jù
tán fēi
tán yán
tán tiān
tán fēng
tán zhōu
tán píng
tán liào
tán lǐ
tán jiǎng
tán chán
tán jiàn
tán huà
tán dào
tán xuán
tán sēng
tán tán
tán zī
tán fēng
tán xì
tán niáng
tán zhǔ
tán pái
tán xiè
tán lào
tán xiào
tán cháo
tán sù
tán jī
tán biàn
tán wù
tán yíng
tán xīn
tán cì
tán xiào
tán cóng
tán jué
tán kuǎn
tán bīng
tán tǔ
tán bǐng
tán gǔ
tán xū
tán jià
tán chēng
tán kōng
tán lùn
tán yǒng
tán jīn
tán jiāo
tán qǐ
tán cí
tán miào
tán bó
tán yàn
tán jī
tán jiàn
tán pàn
tán cí
tán gōng
tán yì
tán biàn
dōu jiǎng
lǐng jiǎng
shì jiǎng
bō jiǎng
lùn jiǎng
kè jiǎng
xùn jiǎng
yán jiǎng
xiǎo jiǎng
chuàn jiǎng
dēng jiǎng
kuā jiǎng
duì jiǎng
quàn jiǎng
dǎ jiǎng
zhào jiǎng
sēng jiǎng
shì jiǎng
tōng jiǎng
fù jiǎng
zhèng jiǎng
zhǔ jiǎng
duàn jiǎng
kāi jiǎng
zhāi jiǎng
xuán jiǎng
wǔ jiǎng
jìn jiǎng
shè jiǎng
shú jiǎng
nuǎn jiǎng
fèi jiǎng
zhōng jiǎng
tán jiǎng
cān jiǎng
xiào jiǎng
fā jiǎng
chán jiǎng
qǐ jiǎng
qiū jiǎng
yán jiǎng
chuán jiǎng
yóu jiǎng
shuō jiǎng
cháo jiǎng
màn jiǎng
sòng jiǎng
mò jiǎng
xuān jiǎng
yǎn jiǎng
⒈ 谈说讲论。
引晋王隐《晋书·乐广传》：“尚书令卫瓘有名理，及与何晏、邓颺等数共谈讲。”
《红楼梦》第三二回：“谈讲谈讲那些仕途经济。”
周立波《山乡巨变》上一：“他们三三五五地走着，抽烟、谈讲和笑闹。”
谈(1)（动）说话或讨论：～论｜～心。(2)（名）所说的话：高～｜奇～。(3)（Tán）姓。
讲读音：jiǎng讲jiǎng(1)（动）说（本义）：～故事｜他高兴得话都～不出来了。(2)（动）解释；说明：～书｜这个字有几个～法｜这本书是～气象的。(3)（动）商量；商议：～价儿。(4)（动）就某方面说；论：～技术他不如你；～干劲儿他比你足。(5)（动）讲求：～卫生｜～团结｜～速度。