tán xū
tán lào
tán cí
tán xù
tán xiào
tán jī
tán yōu
tán jià
tán biàn
tán kè
tán huà
tán dào
tán nián
tán shuō
tán xí
tán gǔ
tán jiāo
tán biàn
tán pái
tán bīn
tán jīng
tán zī
tán xuè
tán yǎn
tán yǔ
tán yì
tán tuō
tán jué
tán yǒng
tán xiào
tán cóng
tán jiàn
tán pàn
tán xì
tán tiān
tán bǐng
tán cì
tán zhù
tán fēng
tán yíng
tán jiǎng
tán chēng
tán duì
tán gōng
tán jī
tán zhǔ
tán qǐ
tán bó
tán píng
tán róng
tán jīn
tán lùn
tán tán
tán fǎng
tán tǔ
tán gòu
tán xìng
tán niáng
tán jiàn
tán yán
tán yàn
tán xiè
tán zhōu
tán chán
tán fēng
tán yì
tán miào
tán lǐ
tán xīn
tán cháo
tán cí
tán liào
tán kuǎn
tán kōng
tán sēng
tán xuán
tán fēi
tán wù
tán sù
tán bīng
tán jù
lǐ bǐng
chē bǐng
jūn bǐng
héng bǐng
dào bǐng
bà bǐng
xuán bǐng
bā bǐng
xiāng bǐng
yǎn bǐng
tuō bǐng
guó bǐng
qiān bǐng
cí bǐng
tán bǐng
zǎi bǐng
cháng bǐng
bǎ bǐng
ā bǐng
quán bǐng
xíng bǐng
quán bǐng
wǔ bǐng
quán bǐng
zhuān bǐng
cāo bǐng
shí bǐng
fǎ bǐng
wáng bǐng
cháo bǐng
chán bǐng
zhí bǐng
wò bǐng
wén bǐng
zhǔ bǐng
lì bǐng
shì bǐng
gāng bǐng
èr bǐng
dǒu bǐng
pá bǐng
huà bǐng
qiè bǐng
dāo bǐng
yù bǐng
bīng bǐng
xiào bǐng
kuí bǐng
mín bǐng
shàn bǐng
jù bǐng
zhòng bǐng
qū bǐng
bà bǐng
wēi bǐng
tán bǐng
shī bǐng
dào bǐng
cùn bǐng
zhèng bǐng
xī bǐng
shī bǐng
tiān bǐng
dé bǐng
fú bǐng
róng bǐng
duó bǐng
lùn bǐng
rén bǐng
yùn bǐng
jiě bǐng
yè bǐng
谈柄tánbǐng
(1).话柄;被人拿来做谈笑资料的言行
英joke(2) 古人谈论时所执的拂尘
英horsetail whisk⒈ 古人清谈时所执的拂尘。僧人讲法或执如意。
引北周庾信《送灵法师葬》诗：“玉匣摧谈柄，悬河落辩锋。”
唐刘禹锡《送僧仲剬东游兼呈灵澈上人》诗：“高筵谈柄一麾拂，讲下门徒如醉醒。”
清王士禛《居易续谈》：“六朝以来，则以麈尾为谈柄耳。”
⒉ 谈话的资料。
引唐白居易《论严绶状》：“且严綬在太原之事，圣聪备闻；天下之人，以为谈柄。”
明孙仁孺《东郭记·齐东野人之语》：“稷下儒生，早词锋无两，堪资谈柄。”
话柄，可供谈笑的言行。
谈(1)（动）说话或讨论：～论｜～心。(2)（名）所说的话：高～｜奇～。(3)（Tán）姓。
柄读音：bǐng柄bǐng(1)（名）器物的把儿：刀～｜勺～。(2)（名）植物的花、叶或果实跟茎或枝连着的部分：花～｜叶～。(3)（名）比喻在言行上被人抓住的材料：话～｜笑～｜把～。(4)（名）〈书〉执掌：～国｜～政。(5)（名）〈书〉权：国～。（量）〈方〉用于某些带把儿的东西：国～。（量）〈方〉用于某些带把儿的东西