chén lù
chén zhì
chén pǐn
chén wěi
chén wài
chén qū
chén zǐ
chén hǎi
chén fán
chén yì
chén měi
chén nì
chén mái
chén xí
chén jī
chén wēi
chén róng
chén shì
chén shā
chén bǐ
chén shā
chén ān
chén xuān
chén zī
chén kū
chén zá
chén qiú
chén zhàng
chén jiè
chén lòu
chén yù
chén piāo
chén chuáng
chén xià
chén hùn
chén jiān
chén shì
chén méng
chén chén
chén huái
chén diàn
chén biān
chén yán
chén tīng
chén yuán
chén ní
chén yì
chén miàn
chén xiàng
chén chù
chén fǔ
chén tǔ
chén mí
chén yì
chén fèn
chén tà
chén shì
chén jié
chén wán
chén yāng
chén huì
chén yān
chén fēn
chén yǎng
chén ài
chén dú
chén zhú
chén zhuó
chén gēng
chén sè
chén zhé
chén jìng
chén wàng
chén mào
chén fú
chén qiān
chén lǜ
chén lóng
chén chuáng
chén bào
chén xiǎng
chén zhǎng
chén xiè
chén mèi
chén huán
chén tuì
chén yán
chén jī
chén lǚ
chén fán
chén xiāo
chén biǎo
chén yǔ
chén fēn
chén méi
chén pú
chén yùn
chén āi
chén wù
chén zèng
chén biāo
chén suǒ
chén gòu
chén huán
chén xiāng
chén xiāo
chén bǐ
chén jiè
chén tóu
chén mò
chén lèi
chén hún
chén sī
chén kě
chén dù
chén mái
chén yīng
chén niàn
chén fèi
chén tú
chén rǒng
chén shì
chén juān
chén huà
chén guǐ
chén kè
chén lǎn
chén láo
chén gēn
chén míng
chén wù
chén jì
chén qì
chén yīn
chén bàng
chén diǎn
chén jī
chén kè
chén wǎng
chén miǎo
chén bèn
chén mèng
chén bǐ
chén huàn
chén sú
chén xiǎng
chén fán
chén wù
chén huī
chén gū
chén sù
chén rǎng
chén dú
chén tiǎn
chén xīn
chén wū
chén hūn
chén yì
chén qíng
chén lù
chén dòng
chén jīn
chén fēng
⒈ 犹阴霾。谓尘沙飞扬，天色昏暗。
引清顾炎武《夏日》诗：“首夏多恆风，尘霾蔽昏旦。”
清钱泳《履园丛话·祥异·尘霾》：“嘉庆廿三年四月八日酉初刻，京城忽有暴风自东南来，俄顷之间，尘霾四塞，室中燃烛，始能识辨。”
清龚自珍《尊隐》：“风恶，水泉恶，尘霾恶，山中泊然而和，洌然而清矣。”
⒉ 借指尘世。
引元汤式《风入松·题马氏吴山景卷》曲：“十年踪跡走尘霾，踏破几青鞋。”
尘chén(1)（名）尘土；附在器物上或飞扬着的细土：除～器｜一～不染。(2)（名）尘世：红～｜～俗。
霾读音：mái霾mái（名）空气中因悬浮着大量烟、尘等微粒而形成的混浊现象。通称阴霾。