chén niàn
chén tīng
chén hùn
chén mèng
chén yù
chén yīng
chén kè
chén dù
chén bèn
chén huī
chén jī
chén lǜ
chén gòu
chén jié
chén wài
chén xiǎng
chén wán
chén ní
chén miǎo
chén jī
chén sù
chén qiú
chén bǐ
chén mào
chén tà
chén huái
chén zǐ
chén wǎng
chén biān
chén chuáng
chén diǎn
chén lóng
chén xiāo
chén kū
chén mò
chén hún
chén rǎng
chén yīn
chén yān
chén yāng
chén qíng
chén hǎi
chén chén
chén huà
chén fèi
chén sè
chén zá
chén guǐ
chén láo
chén dú
chén yì
chén jì
chén yì
chén fán
chén fēn
chén mái
chén méng
chén fǔ
chén míng
chén zhì
chén yán
chén juān
chén lǚ
chén lù
chén qiān
chén yùn
chén xuān
chén dòng
chén tú
chén yán
chén xiāo
chén xiè
chén xiàng
chén xiǎng
chén biǎo
chén nì
chén fēng
chén zèng
chén sī
chén zhàng
chén fán
chén biāo
chén shì
chén jī
chén kè
chén qì
chén āi
chén huì
chén kě
chén jiān
chén zhuó
chén dú
chén lèi
chén shì
chén jīn
chén wěi
chén mèi
chén gēn
chén shā
chén mí
chén tóu
chén jiè
chén yǎng
chén qū
chén bǐ
chén lòu
chén xià
chén xí
chén mái
chén huàn
chén hūn
chén zhǎng
chén jiè
chén lù
chén wù
chén yuán
chén zhú
chén yǔ
chén róng
chén fèn
chén pǐn
chén bào
chén fēn
chén wàng
chén yì
chén rǒng
chén huán
chén ān
chén suǒ
chén gū
chén yì
chén sú
chén shì
chén ài
chén bàng
chén miàn
chén wū
chén piāo
chén gēng
chén xiāng
chén wù
chén lǎn
chén tǔ
chén pú
chén zhé
chén fú
chén méi
chén wēi
chén chuáng
chén tiǎn
chén tuì
chén shì
chén zī
chén jìng
chén xīn
chén chù
chén diàn
chén fán
chén huán
chén měi
chén bǐ
chén wù
chén shā
⒈ 尘世的烦扰。亦指尘世。
引南朝梁陶弘景《周氏冥通记》卷三：“刘曰：‘高下未必可定，伊犹沉滞尘喧，共啟悟之耳，何高之有？’”
唐韦应物《南园》诗：“顿洒尘喧意，长啸满襟风。”
元辛文房《唐才子传·李颀》：“慕神仙，服饵丹砂，期轻举之道，结好尘喧之外。”
尘chén(1)（名）尘土；附在器物上或飞扬着的细土：除～器｜一～不染。(2)（名）尘世：红～｜～俗。
喧读音：xuān喧xuān（形）声音大：～吵｜～嚷｜～扰。