chén tiǎn
chén gēn
chén bǐ
chén hùn
chén qì
chén wū
chén ān
chén zá
chén lù
chén jiè
chén guǐ
chén mái
chén tuì
chén jié
chén biān
chén tà
chén wù
chén mò
chén huà
chén sè
chén dú
chén kè
chén láo
chén méng
chén bàng
chén yán
chén míng
chén fǔ
chén hǎi
chén jī
chén wěi
chén dù
chén zhé
chén gòu
chén lòu
chén kě
chén bào
chén suǒ
chén kè
chén shì
chén gēng
chén wēi
chén qíng
chén jì
chén yù
chén yīn
chén qū
chén chù
chén méi
chén zhì
chén chuáng
chén yì
chén yīng
chén huī
chén zǐ
chén xiāo
chén yì
chén ní
chén hūn
chén wù
chén shā
chén fèn
chén kū
chén wài
chén biāo
chén tīng
chén sī
chén tóu
chén xiǎng
chén shì
chén xuān
chén yuán
chén nì
chén lǚ
chén jiè
chén huán
chén yì
chén wàng
chén xià
chén bǐ
chén huán
chén dòng
chén bǐ
chén wán
chén pú
chén fán
chén diǎn
chén niàn
chén mèng
chén yǔ
chén fán
chén róng
chén xīn
chén shì
chén wù
chén āi
chén miàn
chén bèn
chén xiè
chén yì
chén miǎo
chén shì
chén fēng
chén yān
chén fēn
chén diàn
chén yǎng
chén jī
chén xiǎng
chén chuáng
chén mái
chén shā
chén biǎo
chén dú
chén hún
chén fán
chén pǐn
chén piāo
chén lèi
chén lǎn
chén gū
chén ài
chén jī
chén chén
chén zhǎng
chén qiú
chén sú
chén lóng
chén rǒng
chén huái
chén zhàng
chén xí
chén huì
chén xiāo
chén zhuó
chén mí
chén jiān
chén wǎng
chén yán
chén jìng
chén xiāng
chén lù
chén měi
chén fú
chén fèi
chén rǎng
chén yùn
chén sù
chén zhú
chén yāng
chén tú
chén zèng
chén mèi
chén mào
chén zī
chén huàn
chén fēn
chén lǜ
chén jīn
chén tǔ
chén qiān
chén xiàng
chén juān
⒈ 谦词。犹言忝列。多谓自己的才能有辱于所任的职位。
引南朝梁任昉《到大司马记室笺》：“顾己循涯，寔知尘忝。”
唐刘禹锡《代让同平章事表》：“初受恩荣，若登霄汉；退思尘忝，如履春冰。”
宋周密《癸辛杂识别集·先君出宰》：“此妓，某未尘忝时，已见其在籍中矣。”
尘chén(1)（名）尘土；附在器物上或飞扬着的细土：除～器｜一～不染。(2)（名）尘世：红～｜～俗。
忝读音：tiǎn忝tiǎn(1)（动）辱。(2)（动）〈书〉谦辞；表示辱没他人；自己有愧。