chén guǐ
chén fēn
chén huì
chén bǐ
chén jī
chén lèi
chén bèn
chén fán
chén diǎn
chén shì
chén hūn
chén wù
chén ài
chén yán
chén xí
chén lù
chén mái
chén fán
chén suǒ
chén xiāng
chén xiāo
chén bàng
chén wù
chén zhàng
chén qíng
chén yǔ
chén tiǎn
chén huàn
chén xīn
chén yīng
chén sú
chén xiàng
chén tà
chén jié
chén chuáng
chén zhú
chén zī
chén yān
chén jī
chén sù
chén fèi
chén kè
chén dú
chén qiú
chén pú
chén pǐn
chén gòu
chén shì
chén lóng
chén jiè
chén méi
chén yán
chén wán
chén tú
chén gēn
chén mào
chén chén
chén tǔ
chén fèn
chén xiǎng
chén wù
chén mò
chén gū
chén diàn
chén zhǎng
chén chù
chén āi
chén miàn
chén huán
chén zèng
chén mèng
chén fēn
chén zhuó
chén fǔ
chén yì
chén sī
chén qì
chén wěi
chén qū
chén jī
chén láo
chén shì
chén sè
chén yuán
chén biǎo
chén hún
chén xià
chén tīng
chén shì
chén méng
chén lǚ
chén jì
chén kè
chén qiān
chén wū
chén yì
chén kě
chén xiè
chén dù
chén xuān
chén hùn
chén lù
chén xiǎng
chén wài
chén fēng
chén dòng
chén shā
chén mèi
chén chuáng
chén piāo
chén lǎn
chén huái
chén huī
chén miǎo
chén yì
chén biān
chén kū
chén yāng
chén zhì
chén yì
chén rǎng
chén biāo
chén shā
chén bǐ
chén tuì
chén huà
chén mái
chén hǎi
chén bào
chén dú
chén lǜ
chén ní
chén bǐ
chén mí
chén míng
chén wǎng
chén huán
chén rǒng
chén zhé
chén yù
chén wēi
chén yǎng
chén wàng
chén juān
chén jìng
chén róng
chén niàn
chén tóu
chén gēng
chén yùn
chén fú
chén lòu
chén jiè
chén ān
chén nì
chén jiān
chén zá
chén xiāo
chén yīn
chén jīn
chén měi
chén fán
chén zǐ
⒈ 《后汉书·独行传·范冉》载， 桓帝时以冉为莱芜长，因遭母忧，不到官，结草室而居。“所止单陋，有时粮粒尽，穷居自若，言貌无改，閭里歌之曰：‘甑中生尘范史云，釜中生鱼范莱芜。’”后因以“尘甑”为形容清贫之典。
引宋范成大《春寒即事留游子明王仲显》诗：“笑我生尘甑，惭君有意袍；故人能少驻，门径久蓬蒿。”
清蒲松龄《聊斋志异·一员官》：“夫人从容曰：‘君尘甑犹昔，何老誖不念子孙耶？’”
尘chén(1)（名）尘土；附在器物上或飞扬着的细土：除～器｜一～不染。(2)（名）尘世：红～｜～俗。
甑读音：zèng甑zèng(1)（名）古代炊具。(2)（名）（～子）蒸米饭等用的木制桶状器具。(3)（名）蒸馏或使物体分解用的器皿：饭～｜曲颈～。