chén tīng
chén jīn
chén jī
chén gēng
chén suǒ
chén zī
chén wěi
chén bàng
chén qiān
chén chuáng
chén wàng
chén dú
chén zhàng
chén wū
chén xiāng
chén gòu
chén tóu
chén sī
chén yì
chén niàn
chén kè
chén wù
chén jiè
chén bǐ
chén fán
chén chù
chén hùn
chén wài
chén mò
chén xiàng
chén lù
chén bǐ
chén yì
chén wán
chén qì
chén kè
chén shì
chén lǜ
chén qiú
chén fèi
chén lǚ
chén méng
chén mèng
chén tuì
chén miǎo
chén xiāo
chén lǎn
chén fǔ
chén shì
chén xiǎng
chén yǔ
chén gēn
chén gū
chén biāo
chén mèi
chén jìng
chén biān
chén mái
chén bèn
chén zhé
chén méi
chén pǐn
chén diàn
chén yāng
chén yīng
chén zhǎng
chén bǐ
chén huàn
chén diǎn
chén láo
chén huán
chén qíng
chén tiǎn
chén jī
chén huán
chén chén
chén fēn
chén hǎi
chén fú
chén sú
chén shā
chén yán
chén wù
chén sè
chén róng
chén xí
chén jì
chén mái
chén yì
chén huī
chén yùn
chén jié
chén wēi
chén fēn
chén guǐ
chén mào
chén shì
chén kě
chén fán
chén yù
chén biǎo
chén zhú
chén jī
chén xuān
chén āi
chén zèng
chén tà
chén fèn
chén yān
chén xīn
chén ān
chén yán
chén měi
chén huà
chén bào
chén miàn
chén yuán
chén yǎng
chén lóng
chén xiǎng
chén wù
chén dù
chén juān
chén jiè
chén lèi
chén jiān
chén chuáng
chén lù
chén ní
chén zá
chén dú
chén zhì
chén fán
chén fēng
chén tú
chén zǐ
chén hún
chén rǒng
chén shì
chén tǔ
chén qū
chén huái
chén wǎng
chén shā
chén rǎng
chén nì
chén sù
chén kū
chén zhuó
chén xiè
chén mí
chén pú
chén xià
chén yì
chén ài
chén xiāo
chén huì
chén dòng
chén yīn
chén hūn
chén piāo
chén lòu
chén míng
yōng fǔ
xūn fǔ
jiāo fǔ
suān fǔ
wán fǔ
zì fǔ
dāi fǔ
làn fǔ
yū fǔ
pín fǔ
gǎo fǔ
xīng fǔ
chén fǔ
chén fǔ
kū fǔ
tān fǔ
má fǔ
cāng fǔ
bǎn fǔ
fú fǔ
fáng fǔ
hóng fǔ
bù fǔ
xiān fǔ
lǎo fǔ
zhà fǔ
rǔ fǔ
dòu fu
kuì fǔ
xiǔ fǔ
⒈ 庸俗陈腐。
引元刘壎《隐居通义·文章六》：“学文者能取《庄》《骚》玩味之，又取《世説新语》佐之，则尘腐之病去矣。”
明宋濂《＜丹崖集＞序》：“或以其言之易，又以尘腐罢软者戏之，则又曰：‘此亦古文耳，何其畅达而无碍也。’”
清褚人穫《坚瓠六集·作诗谬句》：“元吾子行《閒居録》：晚宋作诗者多谬句，出游必云策杖，门户必曰柴扉，结句多以梅花为説，尘腐可厌。”
尘chén(1)（名）尘土；附在器物上或飞扬着的细土：除～器｜一～不染。(2)（名）尘世：红～｜～俗。
腐读音：fǔ腐fǔ(1)基本义：（动）腐烂；变坏：（动）腐烂；变坏(2)（名）豆腐：～竹｜～乳。