mán pó
mán zhān
mán kè
mán guō
mán yì
mán mò
mán mín
mán tuó
mán qín
mán sú
mán qí
mán qiáng
mán chàng
mán bó
mán nú
mán tóng
mán zhàng
mán tíng
mán huà
mán xià
mán yí
mán gōng
mán xìng
mán zi
mán yāo
mán fú
mán jūn
mán gǔ
mán tóng
mán téng
mán huā
mán lǐ
mán lì
mán huò
mán hé
mán yáo
mán zhǐ
mán luò
mán dǐ
mán xián
mán chuáng
mán huì
mán chuí
mán hèng
mán niáng
mán jiān
mán jūn
mán yí
mán chuán
mán mò
mán bào
mán shū
mán jué
mán bù
mán jīng
mán hàn
mán lǔ
mán nán
mán wáng
mán lì
mán chá
mán zú
mán yān
mán yě
mán zuǒ
mán jiǔ
mán mán
mán lì
mán ér
mán shì
mán kòu
mán xuē
mán zōu
mán xuē
mán qiú
mán dàn
mán shì
mán kē
mán tǔ
mán rén
mán máo
mán cūn
mán pái
mán dòng
mán qiáng
mán guǒ
mán zuò
mán shēng
fǔ kuài
mán fāng
mán gū
mán chǔ
mán biān
mán jiāng
mán lǐ
mán jìn
mán jǐn
mán bó
mán chóng
mán yīn
mán guǎng
mán huāng
mán chù
mán yín
mán qì
mán zhā
mán yáo
mán chán
mán gàn
mán jīng
mán zuò
mán jī
mán yǒng
mán gē
mán jiāo
mán chù
mán pí
mán mò
mán jì
mán wéi
mán fǔ
mán dí
mán sài
mán xī
mán mò
mán liáo
mán jiǎo
mán zhuāng
mán tóu
mán zhēn
mán yǔ
qián chù
dà chù
yì chù
bēi chù
gēng chù
wǔ chù
liù chù
fèng chù
tuó chù
chén chù
cáng chù
zǐ chù
yè chù
tóu chù
mǔ chù
huǒ chù
hán chù
lí chù
jù chù
zǐ chù
chǔ chù
lì chù
póu chù
shù chù
jiàn chù
lù chù
jiā chù
qín chù
shì chù
zhǒng chù
mù xù
mán chù
bēi chù
xǔ chù
gōng chù
huàn chù
nóng chù
jiān chù
yǎng chù
jī xù
fǔ chù
nì chù
zī chù
jīn chù
niè chù
jī chù
bāo chù
mǎ chù
sù chù
shuǐ chù
ér chù
yíng chù
róng chù
hán chù
shēng chù
zào chù
⒈ 詈词。犹言蛮子畜牲。 《晋书·列女传·王广女》：“蛮帅梅芳攻陷扬州，而广被杀。
引王时年十五， 芳纳之。俄於闇室击芳，不中， 芳惊起曰：‘何故反邪？’ 王駡曰：‘蛮畜！我欲诛反贼，何谓反乎？’”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
畜读音：xù,chù[ chù ]1. 禽兽，有时专指家养的禽兽：畜肥。畜力。畜疫。幼畜。牲畜。家畜。畜生。六畜兴旺。