rén jǐn
rén zhì
rén jīn
rén shì
rén xián
rén xù
rén yòu
rén dào
rén yì
rén cǎo
rén xìn
rén cè
rén zhèng
rén yì
rén mín
rén jūn
rén yì
rén cān
rén shèng
rén míng
rén qià
rén yǔ
rén yán
rén qiáng
rén shēng
rén yì
rén qī
rén dé
rén ràng
rén zǐ
rén guǒ
rén xiào
rén xiōng
rén huà
rén dān
rén hé
rén pín
rén rén
rén fēng
rén cè
rén ài
rén zé
rén lǐ
rén ài
rén huì
rén shàn
rén bǐ
rén ruò
rén dǒng
rén rén
rén xīn
rén tì
rén shòu
rén ruì
rén hòu
rén shì
rén niǎo
rén bīn
rén pǔ
rén shù
rén jìng
rén cí
rén yù
rén wū
rén róu
rén xìng
rén gū
rén zhě
rén xíng
rén dǔ
rén shòu
rén huáng
rén huì
dà yì
duō yì
fǎ yì
cū yì
zhì yì
zhàng yì
yǐn yì
hé yì
zhòng yì
shū yì
shì yì
lèi yì
zhèng yì
xùn yì
chén yì
sǐ yì
bù yì
jīng yì
mì yì
fù yì
lùn yì
yǐn yì
hé yì
tōng yì
jīng yì
mù yì
hài yì
shì yì
gù yì
qì yì
xiǔ yì
chén yì
xùn yì
bǐ yì
chàng yì
xī yì
shàng yì
wén yì
xiāng yì
zhǔ yì
rén yì
pò yì
xīn yì
wéi yì
dé yì
dǎo yì
zhèng yì
qì yì
dǎng yì
yì yì
dù yì
gài yì
guī yì
jǔ yì
cí yì
qiān yì
jù yì
xiào yì
shì yì
cún yì
qíng yì
qí yì
dìng yì
jiǎng yì
xián yì
zéi yì
gōng yì
jiē yì
fó yì
dǎn yì
gāo yì
huì yì
jiù yì
shí yì
quán yì
lǚ yì
chàng yì
ào yì
fēi yì
jiā yì
sì yì
yù yì
shǒu yì
jiě yì
dìng yì
jiān yì
xíng yì
bài yì
bǎo yì
bái yì
xiá yì
fù yì
xiǎn yì
qǐ yì
fú yì
huì yì
mò yì
dì yì
cái yì
chāng yì
lián yì
yí yì
fēng yì
kàng yì
qǔ yì
dá yì
rèn yì
wǔ yì
hóng yì
xiàng yì
bāo yì
xiá yì
ēn yì
bù yì
shì yì
fù yì
míng yì
hóng yì
jiàn yì
fǎng yì
yǔ yì
mín yì
jié yì
zhí yì
lǜ yì
bié yì
xìn yì
fā yì
jīn yì
xié yì
biǎn yì
guǎng yì
mén yì
diǎn yì
wèi yì
quán yì
hán yì
lǐ yì
wú yì
chù yì
jié yì
yǎn yì
sī yì
yì yì
jí yì
duàn yì
xǐ yì
shù yì
dào yì
jiè yì
hán yì
jiào yì
tóng yì
shí yì
dǔ yì
gǔ yì
hán yì
míng yì
fèng yì
cí yì
shǒu yì
péng yì
zhōng yì
cū yì
gōng yì
biàn yì
jīn yì
duì yì
qí yì
cóng yì
zhēn yì
fú yì
chī yì
shèng yì
shī yì
liù yì
běn yì
liè yì
yóu yì
quán yì
cùn yì
miào yì
chí yì
chuàng yì
yì yì
（名）仁爱和正义。
性情和顺善良。
⒈ 亦作“仁谊”。仁爱和正义；宽惠正直。
引《礼记·曲礼上》：“道德仁义，非礼不成。”
孔颖达疏：“仁是施恩及物，义是裁断合宜。”
《礼记·丧服四制》：“恩者仁也，理者义也，节者礼也，权者知也，仁义礼知，人道具矣。”
《孟子·梁惠王上》：“王何必曰利，亦有仁义而已矣。”
《吕氏春秋·适威》：“古之君民者，仁义以治之，爱利以安之，忠信以导之，务除其灾，思致其福。”
《汉书·食货志上》：“陵夷至於战国，贵诈力而贱仁谊，先富有而后礼让。”
唐韩愈《寄三学士》诗：“生平企仁义，所学皆孔周。”
宋王安石《与王子醇书》：“且王师以仁义为本，岂宜以多杀敛怨耶？”
清王应奎《柳南随笔》卷二：“方旦（朱方旦 ）书示云，正心诚意，道德仁义，方可看长安春色。”
碧野《没有花的春天》第十章：“银钱如粪土，仁义值千金。”
⒉ 方言。谓性情和顺善良。
引魏巍《谁是最可爱的人》：“我们的战士，对敌人这样狠，而对朝鲜人民却是那样地仁义。”
洪深《赵阎王》第一幕：“倘若有人肯将我收留，让我改邪归正，咱从此以后，准要做个仁义之人。”
仁爱正义，宽厚正直。
如：「这个小孩儿很仁义，不淘气。」
1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。
义读音：yì义yì(1)（名）正义：道～｜大～灭亲｜～不容辞。(2)（名）合乎正义或公益的：～举｜～演｜～士。(3)（名）情谊：情～。(4)（名）因抚养或拜认而成为亲属：～弟｜～父。(5)（名）人工制造的（人体的部分）：～齿｜～肢。(6)（名）姓。义yì（名）意义；意思：字～｜本～。