rén hòu
rén guǒ
rén zǐ
rén yì
rén ài
rén shòu
rén qià
rén qī
rén mín
rén shì
rén jìng
rén rén
rén ài
rén ràng
rén xiōng
rén xíng
rén yì
rén shàn
rén qiáng
rén cè
rén dǔ
rén lǐ
rén huáng
rén míng
rén zhě
rén xù
rén cè
rén xìng
rén niǎo
rén rén
rén yì
rén xīn
rén shēng
rén jūn
rén dé
rén tì
rén xián
rén jǐn
rén shù
rén hé
rén cǎo
rén shèng
rén pín
rén shòu
rén bǐ
rén huà
rén wū
rén ruì
rén bīn
rén zé
rén dào
rén shì
rén yì
rén zhèng
rén huì
rén jīn
rén xiào
rén ruò
rén fēng
rén dǒng
rén yòu
rén yù
rén cí
rén xìn
rén gū
rén pǔ
rén yǔ
rén dān
rén cān
rén huì
rén yán
rén zhì
rén róu
cuàn xiào
dá xiào
jiè xiào
xiè xiào
chéng xiào
chú xiào
jié xiào
yì xiào
xíng xiào
bèi xiào
chún xiào
yú xiào
lián xiào
chún xiào
cí xiào
dǔ xiào
zhōng xiào
chuān xiào
chán xiào
gōng xiào
hán xiào
wēi xiào
rén xiào
shēng xiào
jǐn xiào
pò xiào
zuò xiào
fā xiào
dì xiào
chū xiào
guà xiào
nuǎn xiào
dài xiào
rè xiào
dài xiào
jīng xiào
xián xiào
diào xiào
fēi xiào
bù xiào
jìn xiào
shǒu xiào
⒈ 仁爱孝顺。
引《史记·留侯世家》：“窃闻太子为人仁孝。”
唐元稹《有唐赠太子少保崔公墓志铭》：“考公之所尚，仁孝友爱。”
清戴名世《郭烈妇传》：“一门之内，皆称烈妇仁孝人也。”
仁爱孝顺。
1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。
孝读音：xiào孝xiào(1)本义：（动）尽心奉养和服从父母；孝顺：～子｜尽～。(2)（名）旧时尊长死后在一定时期内遵守的礼俗：守～。(3)（名）丧服：穿～｜带～。