rén dào
rén huáng
rén jǐn
rén cān
rén niǎo
rén xíng
rén dǔ
rén róu
rén ruì
rén xìn
rén shèng
rén ruò
rén ài
rén shòu
rén cí
rén yì
rén jìng
rén shàn
rén xīn
rén yán
rén jīn
rén ài
rén yì
rén qī
rén shì
rén dé
rén lǐ
rén bǐ
rén yù
rén dān
rén xián
rén shòu
rén huì
rén bīn
rén míng
rén qiáng
rén yǔ
rén zhě
rén rén
rén guǒ
rén gū
rén fēng
rén tì
rén yì
rén ràng
rén dǒng
rén xiōng
rén xiào
rén cǎo
rén shù
rén zhèng
rén jūn
rén hé
rén cè
rén shì
rén zǐ
rén yòu
rén yì
rén wū
rén mín
rén xù
rén hòu
rén pǔ
rén huì
rén xìng
rén rén
rén zé
rén pín
rén cè
rén qià
rén shēng
rén huà
rén zhì
tài huáng
xīn huáng
fěi huáng
huí huáng
xuān huáng
hàn huáng
jiā huáng
xì huáng
zhì huáng
wén huáng
fèng huáng
kāi huáng
yú huáng
sì huáng
fǎ huáng
jí huáng
liè huáng
táng huáng
fàn huáng
mù huáng
yán huáng
shèng huáng
mǐ huáng
wǔ huáng
yù huáng
cán huáng
dì huáng
zhēng huáng
dài huáng
míng huáng
líng huáng
fā huáng
rén huáng
èr huáng
shǐ huáng
sǒng huáng
péng huáng
shén huáng
cāng huáng
zǐ huáng
qín huáng
yí huáng
dì huáng
jiǔ huáng
wèi huáng
yù huáng
bù huáng
hòu huáng
yīng huáng
chǔ huáng
yù huáng
huī huáng
qiú huáng
jiào huáng
bàng huáng
qīng huáng
luán huáng
xuán huáng
jué huáng
máo huáng
sān huáng
ōu huáng
chūn huáng
wā huáng
zhāng huáng
tài huáng
jié huáng
shòu huáng
bǎo huáng
xī huáng
fáng huáng
zhāng huáng
xū huáng
tiān huáng
gǔ huáng
zhāng huáng
fāng huáng
dié huáng
jīng huáng
nóng huáng
nǚ huáng
rén huáng
mí huáng
páng huáng
bǎi huáng
dōng huáng
táng huáng
shàng huáng
yù huáng
ér huáng
xī huáng
é huáng
cāng huáng
⒈ 对当朝皇帝的尊称。
引宋周煇《清波别志》卷上：“仁皇一朝人才之盛，如文正公、文忠公、师鲁，皆第一流人。”
宋龚颐正《芥隐笔记·东坡宸奎阁碑铭》：“巍巍仁皇，体合自然。”
1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。
皇读音：huáng皇huáng(1)（形）〈书〉盛大：～～。(2)（名）君主；皇帝：三～五帝｜～权｜～族｜女～。(3)姓。〈古〉又同“遑”。