shǎ quē
xián quē
bài quē
diǎn quē
qí quē
liè quē
shǔ quē
fèi quē
cán quē
kuī quē
fēi quē
wēi quē
cán quē
yān quē
qiàn quē
měi quē
pǐ quē
duàn quē
yí quē
pò quē
diàn quē
dǐng quē
tiāo quē
jǐn quē
bāo quē
chǐ quē
qín quē
lí quē
xià quē
kòng quē
lún quē
zhōng quē
diāo quē
hàn quē
qī quē
hǎo quē
bǔ quē
miù quē
yuán quē
kuì quē
wáng quē
huì quē
běn quē
sǔn quē
liè quē
chū quē
yú quē
yōu quē
yǔn quē
bēng quē
fàng quē
cái quē
jiǎn quē
huǐ quē
kuǎn quē
mài quē
gào quē
tù quē
é quē
wú quē
hòu quē
féi quē
yuán quē
tuí quē
jì quē
xī quē
fán quē
tí quē
niè quē
sàn quē
duǎn quē
mǎi quē
niè quē
zàn quē
xiǎo quē
chà quē
piē quē
wán quē
tuí quē
jiǎn quē
qī quē
biān quē
kāi quē
bàng quē
yào quē
líng quē
é quē
1.同“啮”。
2.啃、咬。《漢書•卷五十四•蘇建傳》：“天雨雪，武臥齧雪與旃毛並咽之，數日不死。”唐•杜甫《哀江頭詩》：“輦前才人帶弓箭，白馬嚼齧黃金勒。”
3.侵蝕。《戰國策•魏策二》：“昔王季歷葬於楚山之尾，戀水齧其墓。”宋•陸游《秋日出遊戲作詩二首之二》：“薄雲韜日未成雨，野水齧沙爭赴溪。”
4.缺口。《淮南子•人間》：“夫牆之壞也於隙，劍之折必有齧。”
5.姓。如唐堯時代有賢人齧缺。
缺读音：quē缺quē(1)（动）缺乏；短少：～人｜～肥｜～水。(2)（动）残破；残缺：这本书～了两页。(3)（动）该到而未到：～勤｜～席。(4)（动）旧时指官职的空额；也泛指一般职务的空额：出～｜肥～。