é běn
é wèi
é dù
é shī
é cuàn
é wěn
é xīn
é sú
é bēng
é zá
é yáo
é hùn
é shuāi
é lüè
é shì
é tán
é ní
é qǐn
é tóu
é yán
é huǒ
é chēng
é yì
é yì
é bì
é miù
é lòu
é suǒ
é yǔ
é qián
é luàn
é làn
é piàn
é biàn
é jiǎn
é nào
é zuò
é cuò
é chà
é luò
é yīn
é quē
é wén
é fēng
é duó
é wù
é wàng
é huàn
é chuán
é rén
é wù
é bào
é shòu
é fǎ
é hào
é yǎn
é hùn
é yì
é tǐ
é wěi
é chuǎn
é wěi
é duó
é yáo
é quē
é zhà
é tuō
é pì
é wū
é lài
é zì
é tì
qī quē
zhōng quē
jǐn quē
gào quē
hǎo quē
bǔ quē
tiāo quē
niè quē
kuì quē
pò quē
miù quē
diǎn quē
zàn quē
fēi quē
qī quē
hòu quē
chǐ quē
diàn quē
cán quē
fèi quē
líng quē
chà quē
shǎ quē
yōu quē
xián quē
biān quē
niè quē
mài quē
féi quē
chū quē
lí quē
xià quē
cán quē
kòng quē
bài quē
dǐng quē
jiǎn quē
wán quē
cái quē
liè quē
pǐ quē
kuǎn quē
qín quē
kuī quē
tuí quē
jì quē
jiǎn quē
yān quē
qiàn quē
huǐ quē
tù quē
fàng quē
tí quē
duǎn quē
huì quē
lún quē
qí quē
wáng quē
yú quē
piē quē
liè quē
bēng quē
bāo quē
wēi quē
měi quē
tuí quē
xī quē
yào quē
yuán quē
sǔn quē
shǔ quē
sàn quē
hàn quē
fán quē
é quē
é quē
mǎi quē
kāi quē
bàng quē
yǔn quē
wú quē
yí quē
yuán quē
xiǎo quē
duàn quē
diāo quē
běn quē
⒈ 亦作“讹闕”。亦作“譌缺”。错误、残缺。
引《新唐书·艺文志序》：“自六经焚於秦而復出於汉，其师传之道中絶，而简编脱乱讹缺，学者莫得其本真，於是诸儒章句之学兴焉。”
一本作“讹闕”。 宋陆游《跋六一居士集古录跋尾》：“及再得之，纔相距数年，讹闕已多，知古人欲传远者，必託之金石，有以也夫！”
元袁桷《陆道士墓志铭》：“盖其传受讹缺，浮靡恣荡，摄思握神，罔不知所以。”
清朱珪《＜雁门集＞序》：“露萧农部慨然念其先世刻板之取於六丁也，乃就流传诸本考证譌缺，将重刻之，而质之於予。”
讹é(1)（名）错误：以～传～。(2)（动）讹诈：～人。
缺读音：quē缺quē(1)（动）缺乏；短少：～人｜～肥｜～水。(2)（动）残破；残缺：这本书～了两页。(3)（动）该到而未到：～勤｜～席。(4)（动）旧时指官职的空额；也泛指一般职务的空额：出～｜肥～。