líng fān
líng hé
líng zǐ
líng yī
líng jiàn
líng gé
líng ěr
líng lì
líng duó
líng bó
líng chǔ
líng shēng
líng zhāi
líng jià
líng mào
líng xuān
líng yuán
líng wǎng
líng mǎ
líng lán
líng xià
líng suǒ
líng niè
líng tāo
líng líng
líng yǔ
líng tuò
líng gǔ
líng zōu
líng dang
shuǐ gé
tóu gé
kuí gé
mén gé
kào gé
qióng gé
kuí gé
lóng gé
sēng gé
niǎn gé
yún gé
dān gé
qiáo gé
sǎo gé
yān gé
tái gé
mì gé
huáng gé
shèn gé
chán gé
bài gé
zhū gé
jiāo gé
guān gé
qǐn gé
guǐ gé
fēi gé
chí gé
yuān gé
huǒ gé
qí gé
yún gé
zhāi gé
bì gé
tái gé
yì gé
kǔn gé
wù gé
kuài gé
táng gé
chū gé
shǐ gé
lún gé
zǐ gé
hàn gé
chuāng gé
xiù gé
jǐ gé
péng gé
fó gé
fǔ gé
dān gé
jiē gé
lín gé
pái gé
shū gé
hù gé
jià gé
sān gé
jùn gé
tíng gé
yōu gé
jīn gé
zhí gé
fèi gé
fàn gé
zhú gé
shān gé
péng gé
qǐ gé
hé gé
huà gé
shí gé
dào gé
gōng gé
juān gé
hòu gé
shěng gé
lóu gé
ōu gé
líng gé
téng gé
sòng gé
suì gé
bái gé
xiān gé
àn gé
guī gé
céng gé
xiàng gé
guān gé
zhū gé
dì gé
tái gé
fù gé
rù gé
bǎn gé
nuǎn gé
xuān gé
shù gé
qiáo gé
liáng gé
guǎn gé
fèng gé
dān gé
zhōng gé
yān gé
dān gé
dǐ gé
guǐ gé
diàn gé
chūn gé
yán gé
gǔ gé
jiǎng gé
bīn gé
jìn gé
luán gé
dì gé
qīng gé
jiǎ gé
zhuāng gé
lián gé
nǎo gé
kǔn gé
xiá gé
qǔ gé
jǔ gé
dōng gé
láng gé
bǐ gé
xiù gé
bǎo gé
dǎo gé
jūn gé
gāo gé
xiāng gé
jié gé
shǔ gé
fěn gé
shěn gé
jìng gé
nèi gé
tiān gé
kāi gé
zhōu gé
⒈ 亦作“铃閤”。指翰林院以及将帅或州郡长官办事的地方。
引晋干宝《搜神记》卷七：“今狂花生枯木，又在铃阁之间，言威仪之富，荣华之盛，皆如狂花之发，不可久也。”
《晋书·羊祜传》：“﹝羊祜﹞在军常轻裘缓带，身不披甲，铃閤之下，侍卫者不过十数人。”
唐韩翃《寄裴郓州》诗：“官树阴阴铃阁暮，州人转忆白头翁。”
清薛福成《庸盦笔记·史料二·劳文毅公善居危城》：“﹝文毅公﹞遂入城蒞总督任，终日闭铃阁，以示无事。”
将帅居住办事的地方。
铃líng(1)（名）（～儿）用金属制成的响器；常见的有球形的和钟形的。(2)（名）铃状物：哑～｜杠～｜棉～。(3)（名）蕾铃：落～。
阁读音：gé阁gé(1)（名）古代放在门上用来防止门自合的长木桩。后指门限。(2)（名）藏书的地方。(3)（名）中国传统建筑物的一种。其特点是通常四周设隔扇或栏杆回廊；供远眺、游憩、藏书和供佛之用。(4)（名）特指女子的卧房。