shuō kuáng
shuō mèng
shuō fā
shuō jiē
shuō xiào
shuō jiàn
shuō shuǎ
shuō shé
shuō tiān
shuō huāng
shuō biǎo
shuō nèi
shuō tán
shuō tīng
shuō jì
shuō zhòng
shuō gǔ
shuō yù
shuō táo
shuō de
shuō wén
shuō lùn
shuō xiàng
shuō zé
shuō lì
shuō yù
shuō yǐn
shuō cān
shuō fēi
shuō yán
shuō xǐ
shuō piào
shuō kuā
shuō jiàn
shuō táo
shuō diào
shuō jiā
shuō shū
shuō cí
shuō zhī
shuō kè
shuō chè
shuō shì
shuō bái
shuō sǐ
shuō huǎng
shuō kāi
shuō sòng
shuō chéng
shuō zuǐ
shuō pò
shuō niàn
shuō kuò
shuō bù
shuō jīng
shuō shù
shuō dào
shuō dòu
shuō kōng
shuō jià
shuō huà
shuō lǐ
shuō shì
shuō jiě
shuō tiē
shuō cuò
shuō méi
shuō shān
shuō fú
shuō xiào
shuō chēng
shuō yì
shuō bǐng
shuō kou
shuō běn
shuō jiǎng
shuō fàn
shuō fǎ
shuō shì
shuō jiè
shuō chàng
shuō qín
shuō qīn
shuō líng
shuō hé
shuō hǎo
shuō lè
shuō huái
shuō he
shuō shá
shuō míng
shuō cí
shuō jiào
shuō qíng
shuō yǔ
shuō qǐ
shuō huà
shuō tóu
piān dé
pīn de
hé de
guǐ dé
lǎn de
jù de
yù de
zǒng dé
lù de
yǒu dé
rèn de
yě de
xiǎo de
guài de
zài de
jīn de
mǎo dé
miù de
jì de
shēng de
shōu de
zhēng de
dī de
cè de
xiāng de
zuò de
xí dé
xǐ de
qù de
zhào de
xiǎn de
gān de
dú de
duō de
yī de
qǐ de
lù dé
zǒng děi
lì de
kuī de
tiān de
jì dé
ān dé
nà de
tè de
jiǎn dé
zhōng de
zì dé
shěng de
wú dé
jié dé
jiào dé
nà dé
duó de
gǒu dé
rèn dé
yíng de
méi de
shī dé
jìng de
fēn de
xiāo de
bā de
fēi děi
shuō de
shǎng de
yī de
liǎng de
liào de
zhí de
tān de
liǎo dé
rěn de
děng de
miǎn de
zhì de
dào de
dài de
lè dé
shí dé
hé de
bì děi
zhī de
yīng dé
diào de
shǐ de
yì de
lái de
zěn de
bó dé
shì de
dǒng de
huò dé
qǔ dé
dàn de
shě dé
dāng dé
yóu de
zhí dé
lán de
dēng de
jiàn dé
xīn dé
suǒ de
yào dé
xiū de
lài de
guǒ de
kào de
gòu dé
nán dé
huò dé
è de
fù de
huì de
shě de
gé de
jué de
wù de
xià de
yíng dé
bù dé
kàn de
guò dé
yá de
wén de
⒈ 说;可以说。
引《古今小说·蒋兴哥重会珍珠衫》:“蒋兴哥道:‘小壻不好説得,但问令爱便知。’”
鲁迅《南腔北调集·“连环图画”辩护》:“至于这也和其他的文艺一样,要有好的内容和技术,那是不消说得的。”
例如:这句话说得。
⒉ 说到。
引《醒世恒言·大树坡义虎送亲》:“只是纔説得儿子回心,清浄了这几日,老娘心里好不喜欢。”
1. 用话来表达意思:说话。说明。演说。解说。
2. 介绍:说合(a.从中介绍;b.商议;c.说和。“合”均读轻声)。说媒。
3. 言论,主张:学说。著书立说。
4. 责备:数说。
5. 文体的一种,如韩愈的《师说》。
得读音:dé,děi,de[ de ]1. 用在动词后表可能:要不得。拿得起来。
2. 用在动词或形容词后的连接补语,表示效果或程度:跑得快。香得很。